"Savaş, sadece cephede verilmez. Bazen en büyük risk, iki kalbin gerçeği savunmak için birleştiği bir masanın etrafında atılır."
Hüseyin'in yüzündeki panik, Elif'in içindeki savaşçı ruhu yeniden ateşledi. Bu, sadece Hüseyin'in işi değil, onların yeni başlayan ilişkilerinin de kader anıydı.
"Hayır, Hüseyin. Yalnız gitmiyorsun," dedi Elif, kararlılıkla. "Bu bizim savaşımız. Benim başlattığım bir yalan. Sonuna kadar birlikte duracağız."
"Ama Elif, eğer Alara seni sıkıştırırsa... Eğer kanıt isterlerse..." Hüseyin endişeyle fısıldadı.
"O zaman onlara kanıt vereceğiz," dedi Elif, Hüseyin'in kolunu sıkarak. "Sen yalanımızı yaşatmakta ne kadar iyisin, görelim."
Birlikte, otelin yönetim katına çıktılar. Kat, otelin altındaki neşeli atmosferden tamamen uzaktı; sessiz, steril ve gergin. Müdürün ofisinin kapısında durduklarında, Elif son bir kez Hüseyin'in elini sıktı.
"Unutma. Biz karı-kocayız. İstanbul'dan geldik ve otelin potansiyel genişletme projesi için buradayız. Onlara karşı soğuk, kararlı ve kızgın ol."
Hüseyin başını salladı, Elif'in gözlerindeki çelik gibi ifade ona cesaret vermişti. Kapıyı çaldı ve içeri girdiler.
Oda, üç kişi tarafından işgal edilmişti: Otel Müdürü Sayın Özgür Bey (orta yaşlı, ciddi görünümlü bir adam), İnsan Kaynakları Müdürü ve zafer kazanmış bir edayla masanın kenarında oturan Alara.
"Hüseyin," dedi Müdür Özgür Bey, gözlüklerinin üzerinden Hüseyin'e bakarak. "Bu resmi bir görüşme. Bu hanımefendinin burada ne işi var?"
Elif, Hüseyin'den önce davrandı. "Sayın Özgür Bey, ben Elif. Hüseyin'in eşiyim ve az önce sizi aramaya çalışıyordum. Eşim, otelinizde bir çalışanın, bizim profesyonel görüşmelerimizi engellediği ve onu asılsız iddialarla işini kaybetmekle tehdit ettiği için şu an huzurunuzda."
Alara, sinirle güldü. "Yalan! Ben sadece otelin kurallarını uyguluyorum. Bu hanımefendi, otelin demirbaşı olan teknenin izinsiz kullanımına Hüseyin'i teşvik etti ve şimdi de kendini 'proje ortağı' olarak tanıtarak yetkililere baskı yapmaya çalışıyor."
Elif, Alara'nın üzerine yürüdü, yüzünde öfke değil, hayal kırıklığı vardı. "Baskı mı? Ben size profesyonellikten bahsediyorum, Alara Hanım! Eşim ve ben, buraya sadece tatil için gelmedik. Şirketim, 'Elif Turhal Mimarlık', otelinizin güney koyunda planladığımız özel projeyi incelemek için beni gönderdi. Ve siz, bir çalışan olarak, kendi kariyer hırsınız uğruna, otelin potansiyel yatırımcılarının işini baltalıyorsunuz."
Elif, İK Müdürü'ne döndü. "Kocama, yalan yere yetkisiz jetski kullanımıyla ilgili bir sicil kaydı yaptığınızı da biliyorum. Bütün bunlar, bir çalışanın kişisel kıskançlığından kaynaklanıyor."
Müdür Özgür Bey, ellerini masanın üzerinde birleştirdi. "Elif Hanım, iddialarınız ciddi. Ancak Alara Hanım'ın haklı olduğu bir nokta var. Bize 'Elif Turhal Mimarlık' adında bir şirketle ilgili resmi bir bilgi gelmedi. Eşiniz olduğunuzu iddia ediyorsunuz, ancak bizim kayıtlarımızda Hüseyin'in medeni hali bekâr görünüyor."
Alara gülümsedi. "Gördünüz mü? Hepsi yalan! Sizinle ilgili İstanbul'daki Mimarlık Odası'nı arattım, Elif isimli bir mimar kaydı bulmak üzereyiz..."
Tam o sırada, Hüseyin, Elif'in elini tuttu ve son kozunu oynamaya karar verdi.
"Sayın Müdür, kayıtlarımızda medeni halim bekar görünebilir. Ama biz resmî nikâhı birkaç ay erteledik. Elif, şirketindeki yoğunluk nedeniyle sadece kendi soyadıyla iş yapıyor," dedi Hüseyin, sesi Elif'inkinden bile daha kararlıydı. "Peki size soruyorum, bizim yalan söylediğimizin kanıtı nedir? Sadece Alara Hanım'ın kişisel tahmini mi?"
Hüseyin, elini ceketinin iç cebine attı ve bir zarf çıkardı. Bunu Özgür Bey'in masasına koydu.
"Bu, İstanbul'da çalıştığımız, Alara Hanım'ın bahsettiği o 'büyük projenin' ön mimari taslakları. Sayfaların üzerinde 'Elif Turhal Mimarlık' damgası var. Bu otelin yerini ve koyu gösteren kroki de içinde. Bu projeyi incelemesi için Elif'i ben rica ettim. Otelin itibarını zedeleyen ben değilim, kişisel hırsıyla otelin projelerine engel olan Alara Hanım'dır."
Zarfın içindeki çizimler, Elif'in sahilde eskiz defterine çizdiklerinin daha detaylı, profesyonel versiyonlarıydı. Hüseyin, Alara'nın kıskançlığını, kendi işini savunmak için bir avantaja çevirmişti.
Özgür Bey, çizimleri hızla inceledi. Çizimler gerçekçi, profesyonelceydi ve otelin koyunu içeriyordu. Gözleri, şüpheyle Alara'ya döndü. Alara'nın yüzündeki zafer ifadesi, yerini büyük bir şaşkınlığa bırakmıştı.
"Alara Hanım," dedi Müdür Özgür Bey, sesi artık çok soğuktu. "Bir projeyle ilgili hassas bilgileri bize iletmeden, bir çalışanı bu şekilde baskı altına almanız kabul edilemez. Hüseyin'in sicilindeki o 'jetski' kaydını inceleyeceğim. Ve siz de, derhal bu hanımefendi ve Hüseyin'den özür dileyin. Aksi takdirde, sizinle ilgili disiplin soruşturması başlatmak zorunda kalacağım."
Alara, ağzını açtı ama tek kelime edemedi. Hüseyin'in elini tutan Elif ise, sadece kararlılıkla Alara'nın gözlerinin içine bakıyordu.