Gel þu köhnemiþ tenden kanatlan
alemlere uç gönlüm
Gam libâsýnýn siyah beyaz ipliklerini
niyazlarla sök gönlüm
Þah damarýný tavaf eden nefesinle,
hâkikât üfle
hurafeleri yak gönlüm
Kâinat kitabýný indir gýrtlaðýndan
kelâmlarla doku kalbine
Toprak, özüne düþmeyen tohumu yeþertmez
Bil gönlüm!
Seherlerde tatlý esen rüzgârlarý sür yüzüne
sâbâ makamýyla süzülsün gözlerinden kuþlar
damla damla sönsün yanaklarýnda cehennem
Zatýn için okunsun ezânlar her iki kulaðýna birden
can suyunu doldur fýtrat kabýna
hûû ile
Gövdesinde hây olmayan dalda çiçek açmaz
Bil gönlüm !..
Her lâhza kelebekler ölür
tenine hapsedilen hücrelerde
Her kapanýþta bir mahþer kurulur göz kapaklarýnda
Yedi adýmda nihâyete erer ömür, bilip bilmeden
Ýlk adýmýn aldýðýn nefes
son adýmýn diline kýyametten kelepçe
Nakitin zamandýr, vakit ise azalan sermayen
Yaþadýðýn andý, bir iki gündü geldi geçti
Bil gönlüm!
Gökler de aðlar seherlerde, gözleri kan çanaðý
Çiçek, böcek abdest alýr çiy taneleriyle
Karanlýðý aðartýr tan yerinde nurlu yüzüyle güneþ
Öðlen de ölmeden, ölür gölgelerde kýyamda
Secdeye kapanýr ölürcesine akþamýn ufuklarýnda
Dünya secdegâh, yer gök tesbihhane
Dönüþ rabbînedir bil
Bil ey gönlüm!
Muharrem KÜÇÜK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.