Sahipsiz sokak hayvanlarý gibi ýslandým yokluðunda. Yuvam yok. Ellerim titriyor. Kepenkleri kapalý tüm sevdalarýn. Bedenimdeki tüm kemikler soðuktan sýzlýyor. Korkuyorum, Etraf çok karanlýk. Herkes baðýrýyor bir köþe baþýnda, Yalnýzlýk çok kalabalýk. Suçlu benmiyim? Bizmiyiz? Hepimiz kendi karanlýðýmýzýn arkasýnda gizliyiz. Tanrý dünyaya çok kýzmýþ olmalý. Sevdayý sildi mi gerçekten yeryüzünden? Biri gerçek aþkýn nereye saklandýðýný bulmalý.
Ben buldum! Kimseye söylemem..
Dýþarýda fýrtýna var, Yüreðimde kal.
01:48 21.02.16 Burhan KARACA
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.