Zamanda asýlý kalmaktý yaþam belkide. Vakitsiz gelmelere gebeydi hayat. Hep geç kalýnmýþlýk duygusuydu aþk denilen zalimlik yürekte. Ölüm, kurtuluþa açýlan bir kapý.
Kayýtsýz kalmaktý rüyalar bedenin çektiði acýya.. Bir film karesi gibiydi gözlerde hayatýn artýklarý. Aný, iþkencelerin baþ mimarýydý düþüncede. Uyur gezer bir halde yataðý bulmak gibiydi, Bir cesedin kendi mezarýný bulmasý.
Sahte bir altýn sikke gibiydi umut. Karþýlýðý alýnamayan bir çabaydý yalnýzca mutluluk. Kayýp bir çocuðun, Kaybolduðunu anlamadan bir parkta oynamasý gibiydi gülümsemen. Dar aðacýný salýncakta sallanmak gibi gören, Sonunu kabullenmiþ muzip bir mahkum gibiydi terk edilen.
Ben ise;
Hiç bilmediði bir yerde yanlýþlýkla otobüsten inen bir yolcu gibi Kaybolmuþ bir ruhum. Hayatýn içinde bedenimi bekleyen.
17.04.2012 13:23
Burhan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.