ŞİZOFREN RUHLAR

/d/üþüyorum gözleri kararmýþ günün içinde
keder kokan akþamlara gömülüyorum…/





yalnýz kuþlar mý takýlýr ökseye
sen, ben, o/ biz, siz, onlar
hepimize yetecek kadar var feleðin elinde



þimdilerde
miþli geçmiþ zaman sevgilerini katýk ediyor yüreðim
sevmek sevilmek yaþamaktan söz etmeyin
çözülmüþ akýl ipleriyle hayatýn tek sesi ölüm
kimsenin kulaðýna deðmiyor fikirler
çatlamasýn diye duvarlara konuþuyor içim



hep bir ben/ bey sevdalýðý sarmýþ ortalýðý
kime baksan ‘ben’ diyor ‘bey’/ im diyor
bozuk düzene yeniliyor düþüncelerimiz
kan tutuyor kaldýramýyorum
aðýz dolusu kan kusuyor yüreðim



kendi kendine yeniliyor her yeni gün
yarýnlarýn sesinde yuvalanýyor sükût
herkesin bir sýnavý vardýr elbet
lâkin bu bizim kendi karanlýðýmýz




nasýl çýkacaðýz bu tutulmadan nasýl
kalbimizdeki kibirle, kinle, öfkeyle
ilk adýmý hangimiz atacak
hangimiz önce söyleyeceðiz “kardeþim” diye
ne zaman iyileþecek þizofren ruhlarýmýz




geçmedi isinin kokusu /unutuldu Sivas yangýný
hergün yeniden alevlenen bu yangýnýn
dökülen bu kanýn zaman aþýmý var mý?



Hâdiye Kaptan

Sosyal Medyada Paylaşın: