eskiler alýrlardý eskiden paslý sesleriyle eski adamlar eskimiþ yaþamlar veriridik toz ve kül alýrdýk yaðmur öncesi eski bir hüzün için yýrtýk bir gergefin sararmýþ gülüne iliþirdik
bir göçmen karanfil al rengi bir uçurtmada eskitirdi kendini durmadan yarasý taze zamanlara merhem olurdu kokusu kýrgýn gölgelere çýkardý yolumuz
býçkýn sözcükler tanýmlýyor þimdi hayatý kavruk günlere dönüyor deðirmenimiz kaç yasaklý dönencede vurdum kendimi kaç kere yoruldum tanýmlamaktan sesimin vurulduðu sabahlarý
Latif KÖybaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Latif Köybas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.