ESKİ EFLÂTUN

ESKÝ EFLÂTUN

Kýrmýzý bir kiremit bu yalnýzlýk
Saçaklarý buz çýðlýklý asmalar yalnýzlýðý
Ne zaman gelseler ben ordayým
Kalabalýk kaçkýný eski eflâtun
Zaman süzüyor ellerin bekliyorsun.


Eskimek, yazgýlar günlüðü
Kurþun gölgeli anýlarda
Bir pencere açar þehir, bakarsýn
Aþk saçýlýr etrafa kanarsýn, aldanmalarda
Bir eski terzi diker gri hüzünlerini giyersin.


Gül düþtüðünde ateþe
Senin þarabýn yol seyyahý sefil keder
Acýnýn teninde þimdi bir sonbaharsýn
Akarsýn, kendinden baþka yalnýz kendine
Yollar bekliyor seni ve akarsýn kendi sularýnca.


Seni hep sende susturdular
Sen hep akþam rengi konuþtun sakladýklarýna
Gebeydi saat sarkaçlarý, zaman bir salkým hüzün
Alný aþk lekeli düþükler yaptý çocukluðun
Ertelediðin çiçekler solar, kýrýlýrsýn dallarýnca.


Senin yýrtýlmýþ düþlerinle yola çýkmak
Üþümeyi göze almak yaz rengi rastlantýlarda
Bilmezsin, yokluðun gölgesini göster desem sana
Hazýr mýsýn? Beyaz kuþanmýþ ürpertili anýlara
Geçer gidersin, sýðýrcýklar konar kýþ yalnýzlýðý aðaçlarýna.


Latif KÖYBAÞ


Sosyal Medyada Paylaşın: