DÖN YÜZÜNÜ

dur, sustur þimdi zamaný
kar üþümesi bir çocukluk
düþer kalkar eðrilmiþ saat yekovanlarýndan
kalay kokulu köþebaþlarýndan
eskimiþ sesler, budanmýþ aþklarla
çýkmaz sokaklara koþturulur
yorgun ve rahvan atlarýn gölgelerinde
yýrtýlýr dizlerim kýþ gelir gözlerime
aðýr çekiçlerin kurþuni türküsü
alýr baþýný gider terli bir ekmek kokusuna
dön yüzünü bak yüzüme
kaybolalým güvercin mevsimlerinde

Latif Köybas
Sosyal Medyada Paylaşın: