CÜZ VE KÜL

Ben gidiyorum
Martý çýðlýklarýný çaðýr
Beyaz köpükler taksýnlar kanatlarýna
Bakýþýnla kuþansýn
Ayrýlýðýmýzýn son lodosu
Leyla aðlasýn gözlerinde
Mecnun dök arkamdan sonra
Unutuþlarda kalalým esrik þarkýlarla
Yýldýz gölgeli samanyolu duraklarýnda.

Oysa yalnýz deðildin çýkýp giderken
Kulaðýnda bir dal çýtýrtýsýydý sokak
Yeleleri rüzgâr yüklü acýlar
Kaç sevincine pusu kuracak kim bilir
Kim bilir kaç kez düþecek sabrýndaki taþlar
Eyüp çýðlýðý uçurumlardan

Hangi haritaya dokunsan
Ölmüþ bir ülke çýkýyor karþýna hüzün coðrafyanda
Geceyi sorguluyor yelkeni yýrtýk bir deniz
Cinayetler saklanýyor ýslak yarasa kanatlarýna
Kaçak tütün kokan yalnýz limanlarda
Kor bir aþk yükleniyor yangýnlara
Ellerimizde gül yanýðý ateþten ayrýlýklarla
Taflan serinliði düþlere yolcuyuz
Kurþunlarca eriyor yüreðimiz, sonsuza akýyoruz
Cüz yanýlgýsý bir baharla, kül bu ömür savruluþlara

Eskiden hüzün takardýk yakamýza
Umutlarý tutuklu, gülüþleri yýrtýlmýþ günlerden
Ýnce ve narin bahar yorgunu bir kederle
Yasak bir park kanepesiydi sevgiler
Körpe acemi bir þiirdi gençliðimiz
Dudaðýmda vurgunlarýn çatlattýðý sözcüklerle
Aðrýyan bir kambur olurdu zaman
Çöl kusardým sonra, güvercin beyazý defterlere

Serçeler ölmüyordu o zamanlar
Kömür gözlü bir yoksulluktu çocukluðumuz
Odalarý yüzün sanarak açardým kapýlarýný
Gökyüzü dokunurdu yalnýzlýðýma
Bir karýnca ölürdü gürültüsüz
Rüzgâr dinlenirdi saçaklarda
Kaybolurdum ve yaðmurlar rehin alýrdý gözlerimi
Menekþe kokan kadýnlar saklardým sonra
Dilimin ucunda ki acýyla suladýðým saksýlara.

Güz yüklüyüm heybemdeki sorularla
Boðazýmda ölüm yeminli yaðlý bir urganla
Her gün medetsiz asýyorum kendimi
Yol düþkünüyüm hýrçýn nehirlerin ardý sýra
Vurulmuþ bir Eylül’ü gösteriyor elimde ki pusula
Ormanlarca susuyorum, içimde haykýran ýrmaklarla
Hangi adresin kayýplarda susan mektubuyduk
Ne zaman daðýldý bizim sarmaþýk kokan soframýz
Sürgünlerle üþürken çalýndý, alýn terimizi örten yorganýmýz.


Latif KÖYBAÞ





Sosyal Medyada Paylaşın: