KIRLANGIÇ CİNNETLERİ

vakti gelmedi mi
o ölüm, güzel ölüm
ilk üþüyen sabah ayazýnda
toz ve katran çýðlýklarýyla sereserpe
bana yorgun yýldýzlardan
sýrýlsýklam okyanuslar getiren
bir kum tanesinde bin yanardað aþkýyla

yüreðim ah yüreðim!
hangi daðýn eþkýya sancýsý
hangi sararmýþ ovanýn çýðlýðýsýn sen
her soruda bir baþýma ve yanýtsýz yalnýz bir musalla

acýya hamdolsun ve sonra isyan sonsuza
kedere hamdolsun ve sonra selam kekik kokan uçurumlara
aþka hamdolsun ve sonra en kadim ayrýlýklara...
o ayrýlýklar ki intiharýydý söz gurbetlerinin
kýrýlmýþ kalemler saldý fermanýma

kurþun yarasý aðýtlarla sustu zaman
körpe hüzünlerde yitiridik bir çift gözün sýcaklýðýný
dingin yangýnlarda göveren dua çiçekleriyle
toprak anlayýþlý, su serin, rüzgar bilgeydi tinimizde
her aðaç bir yazýttý aþkýn bitimsiz bilmecesinde
nehir nehir akarken içimdeki yaralý safran
bir damla yaþ olup yürüdüm
gecenin en tenha tebessümüne.

Þimdi kim bilir kaç çocuk
kumral bir yoksulluðun yitik çaresizliðidir
keskin bir býçaðýn alaca günbatýmýnda
kara gözleri sürgün kuþlarýna yuvadýr
avuçlarýnda istila edilmeyi bekleyen nasýrlarla
aþk yanmayý, umut direnmeyi, hayat inatlarý bekler
yusuf çýðlýðý kuyulardadýr yüreði
göçmen bir rüzgar için saklamýþtýr
annesinden kalma mülteci sözleri

önce çýðlýklarý kilitledim yalnýzlýðýma
susmayý heceledim sonra gecenin kehribar ayazýnda
yorgundu gökyüzü, alýngandý güvercinler
akýp gitsem diyordum yavaþça, usul ve sessiz
dönmeyiþler saðnaðýnda bir yudum yaðmur gibi
ela gözlü bir gurbetin kayýp yurtsuzluðuna


aðýrbaþlý yoksul bir akþamüzeri
gölgesi hýrçýn hüznü revandý daðlarýn
bir sevdanýn menekþe kokusuydu yaralarým
aynalarý kýrdým yüzdüm derisini gökyüzünün
çözüldü zamanýn kýrlangýç cinnetleri
tamam oldu söz yýkýldý sabrýn çýð kusan barikatý
ey kimsesizliðin yurdu çöl sen sayýkla þimdi adýmý

Latif Köybaþ





Sosyal Medyada Paylaşın: