BİR DAĞIN MOR GÖLGESİ

BÝR DAÐIN MOR GÖLGESÝ


Çýkýp geldin suskun ve sakin
Bir esintide saklý çið tenli gül gibi
Gar yalnýz ve suskundu daha
Kýyýsý hasret iþlemeli bir tren gelir birazdan
Ýliþir akþamýn solgun gölgeli yalnýzlýðýna
Oysa suda seken bir taþtý hayatýmýz
Dibe batacak belki fýrlatýlýp atýlsa
Yokluða konuk zamanlarýn aldatýlmýþlýðýnda


Son bakýþýn hatýrýmda kalan
Bir daðýn mor gölgesiydi gözlerin
Bense bir damla gözyaþý
Yüzünün uçurumunda yol alan
Masamýzda yarým kalan çay bardaklarý
Belki ilk habercisiydi bu sevdanýn
Bütünü kýrgýn ve eksik, ulaþýlmayan
Bir kelebek sürüsü çekti gitti sonra
Dokunduðum papatya beyazý parmak uçlarýndan


Kanatlarý yaðmur yanýðý bir kuþ
Çýrpýndý durdu, içimin saklý sevincinde
Hatýrýmda, limon çiçeði kokan o evde
Yaslandýðým kalbi kýrýk pencere þahidim
Yolcusu olduðum sözcüklerse kederim
Son duraðým bir mektup oluyordu hep
Kaç kez sýðmadýn kaðýtlara bir bilsen
Mevsimler kýþ desenli bir çýðlýk oldu sonra
Yüreðimin yangýn damlayan köþesinden


Kendime yürüdükçe þimdi
Üþüyen sokaklar çýkýyor karþýma
Elinde yarýsý yýrtýk mektupla bir adam
Ceplerinde çýbanlý gecelerin efkârýyla
Damarlarýnda yokluðunun aktýðý nehirlere yürüyen
Sesi, soluksuz kalmýþ bir yalnýzlýðýn boþ avuçlarýnda
Rehin kaldý þimdi ve sürgün
Kaný gurbete yolcu bir þiirin, güvercin yarasýna.



Latif KÖYBAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: