dað iner mi kendinden indim daðdan aþaðý çiçeklerin ayak bastýðý kuzularýn anne sütüne melediði yere
sanki bir deprem var deprem içimde yüreðim paramparça soluk soluðayým oysa çýkmadým yukarý kendimden az dokundum ses düðmeme duyulsun diye
dokunmadým kimsenin daðýna yükselsin kumdan tepeler dökülsün ilk üfleyiþte deniz köpürsün üstüne yayýlsýn ay akþamý göðsünde sallasýn kayýk uyutsun
daðlar girmesin birbirine burada bir savaþ var yaþamaya kaçýyor çocuklar öldürüyor deniz ve yükselen dað dalgalar daða dalgalanmýyor gücü yettiðini vuruyor kýyýya kimsenin içi bulanmýyor üstelik bu denli katillikten
katiline gösterilirken ölü çocuklar unutuluyor dev dalga yaratýcýlarý..
18. 01. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.