ne zaman yürümeye kalksam önüme duvarlar dikildi ara yollardan geçmeye çalýþtým iðneyle kuyu kazarak gözlerimin en güzel gördüðü günlerde
düz bir yolda adým atsam ne zaman önümde merdivenler yükseldi çýka çýka ulaþamadým bir yere Babil’in asma bahçeleri ýradý yar koynunu açmadý gök maviliði saðýrdý
ne zaman ellerimi uzatsam ellerine hep baþka bir gül dererdi bakýþlarýnda baþka gözler yakardý can evimi küle dönerdi aþk oyuncak sevdalarý gördükçe bir türlü gerçeðe eriþemezdi düþ o elden bu ele gider gelirdi
yokuþ çýkmaya kalksam ne zaman yüreðim aðzýma gelirdi lâl olurdu dilim sesim benden ýrardý arardým kayýp bedeni kendime bile sorardým biri demezdi otur þu kapý önünde dinlen bir bardak çayýmý iç ay göründü bak iki çatý arasýnda
10. 01 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.