kelimelerin yaralý yerlerini mümkün olsa çýkarmak söz daðarcýðýmdan tükürük gibi dilimde dolaþýp durmasa yuttukça gelmese dilime alýp baþýný gitse
yer açsam sözcük soframda oturan mutluluða umuda sevdaya sevinçten göklerde uçmak cümlesi yakýþsa bana ya da bugün bahar ayaðýma geldi desem Ankara’nýn ayazýnda yürürken bir araba beni sevgi duraðýnda indirdi anne yüzlü bir kadýn sesinde beni doðurdu her konuþtuðumda güldü yüzü yüzümde istediðim yere geldim boyutunu aþtý þarkýlar
olmadý, gelmedi iþte, istediðim sözcükler yinelendi ayný cümleler haberlerde umut çaný çalmadý ezan aðzýný kapadý bir bardak çayla gönlünü ýsýtamayan kadýnýn ölgün cümlelerle baktý çevreye ne o oturduðu sandalyeye uydu ne de telefonda iþittiði sessizlik