Takvalý çýðlýðýný giydirir
gölgeler geceye.
Okunmuþ suya bakar gibi
bakarým emanet güne
Her dalýþ binlerce vurgundur
içsel derinliðime...
Sahipsiz bir yetimim
hücrelerimde atar yalnýzlýk..
Gerçekle aramda örülür
aþýlmazýn çýplak duvarý
Saçýlýr tohum gibi
hazzýn sefil cümbüþü...
Bir nefes payý çoðalýr
fýrtýnayla söz kesen yaným.
Uyku ile uyanýklýk arasýnda
dönenceler ýsmarlarým.
Kapýsýz duvarlar týrmalar içimi
tek baþýma ölürüm
dirilirim sonra tek baþýma
Soluðum sanki delici gün ýþýnda
harmanlanýr bir rüyanýn içinde
Ateþin kanadýnda titrer
lâl kesiði sancýlarým...
Sessizliðin zikrinde
tavaf eder seferler.
Cam bir kavanozdan bakarým
iç içe geçmiþ iki odaya.
Huþu ile yaslanýr kendi omzuma
karþýlarým sabahý ezanla...
Savrulan yapraklar yarýþýr saçlarýmda
Nabzýmda atar deruni ateþler
Besmele ile iliklerim gömleðimi
Avuçlarýma sýðýnýrým ufuk çizgisinde
fýsýldarým þükür ile Rabbim’e
kabul görsün duam diye...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.