yerlerde ezik kuru yapraklar göðün yüzünü karartýp durmasý odamýza vuran sancýsý keyfince dolaþan bulutlar evlerin soðuk bulanýk çehresi elimi artýk kimseye uzatamamam korkum kaygýlarým susmam içimizden birine benzer bütün içindeki kayýþlarý koparýp atmak isteyen
kararlý bir gül dikenisin belki belki yediveren gül çiçeði hayli sarýlmýþsýn ellerine herkese açýyorsun unutulmuþ bir yolu çok çalýþýyor karýncalar orda bir tohumun ucundan tutuyorsun yürümeyi biliyorsun birlikte görerek önündeki geçiti dar boðazlarý kendini aþýyorsun içindeki birinden köprü kurarak bir yakadan diðerine
silâhla oyun oynayan çocuklar vurmak istiyor içindeki çocuk birini þekerlerim kalmýyor döke döke izine bu nasýl bir çað ise dönmüyor çocuklar çocukluðuna durmadan arýyorum o kaybettiðim durmadan günümüzü karartan gökyüzüne raðmen içimizdeki birini daha havada uçmaktadýr balonlarý..
07. 01. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.