Güneþi bol bir kentte,
Gülümserken baharýn güzelliðine
Mayýsýn portakal çiçekleri,
Dalýndan sarkan yapraðýyla
Gün yeþilini kucaklar yaþama sevinci.
Ne temmuzun asfalttan çýkan buharlarý
Ne þubatýn terleyip dökülen bulutlarý
Hükmedemez güzelliklere;
Dört mevsimin yakýþýklý prensi,
Öper Pamuk Prenses’i zaman gelince.
Keskin kokusuyla yeþil bir halýdýr o
Kuþgözüyle.
-Bazen bir çekirdek hayata hükmeder
Ya da yeni bir nefes baþlatýr kendi hükmünde.-
Yedi iklimin ak örtülü þehrinde,
Ak bir portakal çekirdeði
Vize alabilirse kar tanelerinden,
Seviþir azameti bol toprakla.
Bir buz kenti þenliðinde,
Günahýn iliðini açma bedeli
Sevabý üþütecekse sonsuza kadar,
Ýkilemleri içmek gerek
Sarhoþluðu iç edene dek.
Yasak aþkýn mis kokulu yapraðý;
Kendini yalnýz hissettiði kentte,
Onlarca sarý giysinin
Tek yeþil düðmesidir artýk.
-Sarýlar arasýnda bir sonbahar yeþili...-
Oysa yürekli bir el uzansa
Yine yeþil kalacak,
Pamuk prensesini öpecek mutlaka.
Direnen sonbahar yeþili,
Sarhoþluðu iç edemediði kadar üþüyüp
Mevsimin fýtratýný içtiðinde,
Sarý iliðe baðlanmýþ
Sarý bir düðmedir artýk.
-Kolaydýr sarartmak;
Yeþili saklamak zor...-
Sertçe iliði çözen bir el
Koparýp düþürdüðünde sarý düðmeyi,
Daldaki son yeþil yaprak da düþmüþtür artýk yere.
Yine bahar gelecek,
Yeni yeþiller doðacak.
Ta ki sonbahara dek…
SESLENDÝREN: Turgay COÞKUN