Ne etsem ne söylesem, nasýl olsa suç benim.
Kýlýçtan bile keskin, adalet istiyorum.
Haklý olduðun yerde, ant olsun ki ben senim;
Senin de ben olmana, kefalet istiyorum.
Etraf görünmez oldu, her yanýmýz toz duman.
Ýyi kötü yan yana, hýncahýnç kompartýman.
Kendi evimiz bile, sanýrýz ki deplasman.
Kan sömüren dünyada, fazilet istiyorum.
Ayrýk otu misali, kök saldý fitne fesat,
Toprak bol sulanýnca, bire bin oldu hasat.
Býrak tarlada kalsýn, satýþa verme ruhsat.
Korku varsa içinde, vekâlet istiyorum.
Asumandan ummana, önce baktýk tozpembe,
Sonra gökkuþaðýnda, aðýr yük yaptý bombe.
Çarþambayý görünce, belli idi perþembe;
Ahvalimize bakýp, suhulet istiyorum.
Keþke þer yaþanýrken, biz uykuda olsaydýk.
Sonra düþe cin gelse, hep kâbusla dolsaydýk.
Uyanýp endiþeyle, saçý baþý yolsaydýk;
O an "Rüya" diyecek, hayalet istiyorum.
Sömürmeye alýþmýþ, her bir el ayrý cepte.
Cepler deðiþik nesep, ayrý ayrý meþrepte.
Ýðneye iplik lazým, bitmez ki bu kelepte.
Maddelere tapmayan, asalet istiyorum.