Güle hýrsýz gelmiþse, sende neden bu telaþ?
Bülbül ol bir kenarda, öðren artýk temaþa.
Sözün dinlenmeyince, yolacaðýna saç baþ,
Haykýr tüm avazýnla, “Padiþahým çok yaþa!”
Saygýnýn kapýsýna, kaygý vurmuþsa zincir,
Niyete hile katýp, ocaða diker incir.
Ruh Kâbe’de deðilse, kýble sadece tacir,
Zemzem görse resimde, aðzý eðilir hâþâ.
Eskiye yaðan nurlar, parlatýnca yeniyi,
Bitpazarýnda gezen, bit sanýr yemeniyi.
Uzaklardan duyulan, çakma bir senfoniyi,
Usta kemani çalsa, olur ruhta karmaþa.
Her çeþme temiz olmaz, bildiðin sudan þaþma,
Hele denizde isen, sakýn boyunu aþma.
Tatlý sözler uðruna, dost ehliyle savaþma.
Tuttuðun eller yanar, elde olsa da maþa.
Uykuya masal ektik, gördük düþlerde peri.
Ruha saplanýnca aþk, nöbet tuttu histeri.
Martý kanatlarýna, oturunca serseri,
Tinsel bir sonsuzlukta, çýkýverdi kargaþa.
Madde ve mana için, kalem oynar þairde,
Ýþler bitince ancak, gözü yumar fecirde.
Coþkun duyguyla mýsra, hapsolunca þiirde,
Ulema bile olsa, bitmez asla bu inþa.