Alýþkýný deðil parmak uçlarým
Uyku aralarý kendini asmaya…
Ayaz bir kâdrin koynunda
Ellerim yüzüme dönük.
Ve þakaklarýmda binlerce günâhýn izleri.
Diyordum ki kendi kendime;
‘’ üstü açýk kalsýn üryanlýðýmýn! ‘’
Geçmiþe dair acýnýn yankýsý hâlâ týrnak altlarýnda.
B i l m e l i s i n.
Göðe uzan(a)mazken sesim
Dilimde biriken duâlar kemirir hücrelerimi.
Sonra
Bir kanat çýrpar ardýmda kalanlar.
Baþým ve gövdem amansýzca düþer yerinden.
Mil çekilir karanlýðýn öteki yüzüne.
Duvarlarýn çetrefilli yanlarýnda ötelerim kendimi.
Beynimin ulvi mezâsýnda bir annenin gözyaþlarýna takýlýr kulaklarým
Ardýndan ayakuçlarým gide bildiðince sýð
Gidilmesi gereken yollara âfét-i cân!
Tân vaktinde
Ölüm tetikler dilaltý bozgunluðumu.
Þâhâdetine sýðýnýr avuçlarým.
Bir tékbir arasý
Göðün mâbédinden duyarým
Karýncanýn çýðlýklarýný.
Anlarým ki;
Yakýndýr evvelimde duran acýlarýn n-isyan-ý.
Þiltesi kýrýlmýþ ve basireti belenmiþ ruhun
Âméliyle zân kusarým.
Pervasýz ölüler üþür tenimde
Ölüler ki sayýlmayan diþleri,
Ve tek düze uðramýþ çið kemikleri.
Kime dalsa göz uçlarým a y n ý
Ve kim ürpertse içimi
Âhvalim can kýrýklarý.
Ve zâyi aklým
Ýblis çelmeye çalýþýrken.
D u y m a y ý n
Varsýn nârâsýný atsýn ulu orta
Cehennemin yedinci kapýsýnda nârýyla yaksýn.
Mühim deðil.
Tutun nefsinizi.
Éy benim kirpik aralarýnda bésmélé çekiþim
Dérgâhýna kabul buyur beni.
Hâyâsýna kapýlmýþ nefsin
Þérrinden yo(ðu)r beni.
Zémzém-i aþk ile
Kâbénin topraklarýna düþsün ellerimiz.
Þimdi seninle
Kaç cénin doðurduk gözlerimizin
Arka y ü z ü n d e.
Sus baka baka a n l a t onlara.