akþama ýslanmýþsa þehirde vakit
evlerde yemek kokusu
yüreðimde yoksul bir çocuk büyür
bir acý çalar kapýmý
içimi delense ‘haydi baþka kapýya’
þimdiki zamanda
içim dýþým daðýlmak fiilinde çekimlenir
kapýlarda bir asma kilit
beni hangi kapýya býraktýn insanlýk
sulu bir sepken yaðarken düþlerime
nükseden derin bir yara çiçek açar içimde
sokaklarýn arka yüzüne
düþülmüþ bir dip not gibi duran
bildiðin bizim oranýn aðýtý
bir kere dokunmuþum rüzgara
ne vakit güneþi özlesem
mevsim zemheriye öykünür
ya da kýraðýya çalan bir naneli þeker olurum
hangi çayda erisem üþürüm
23.12.15/Antalya
Sýtký Özkaya