daðlarý tokatlarken rüzgar
býrakýn üstümden uçsun kuþlar
içimde bir açý büyüyor sevgiden yana
heceler dar açý oluyor kelimeler geniþ
bir paragrafta açýklamasý olmayana iki nokta oluyorum
umuda uzanýyor ellerim
yeni bir türküye nota oluyorum
sonra ülkem geliyor aklýma
mutluyum mutlusun mutlular fiilini çekimlerken
bir ayraç açýlýyor önüme
üniter bir yapýda aðlýyorum
her soru iþareti içimde bir yalnýzlýk rüzgarý estiriyor
her ünlem bir çýðlýk
içimde yýrtýlýyor bir gök kuþaðý
daðlarý bir mermi gibi taþýrken sýrtýmda
bir yaðmur telaþýna düþüyor gözlerim
þemsiyesizlikle tanýþýyorum
kendi yüreðini yakan bir güvercin gibi ýslanýyor düþlerim
baþýmý yaslýyorum öksüzlerin göksüne
þimdi sen durumdan vazife çýkararak
kim bilir kaç vukuat zimmetlersin üstüme
kuþlar havalandý nasýl olsa
gökyüzünde bir morluk
avuçlarýmda iki telli bir meltem
sokaktaki bir afiþte ýþýldýyor düþlerim
her gece bir mahmurluk
her rüzgar bir özgürlük taþýr usta
ufkun kýrmýzý çizgisine
bakmak özgürlükse
bulutsuz bir geceye yaslanýp bakýyorum gökyüzüne
9.12.2015 /Antalya
Sýtký Özkaya