Bir Şiir Tuttu Bizi

Bir ayaðý sallanan bir masadan
þiir yazmak nasýldýr diye sorma bana...
Beyaz bir kaðýt boþluðunda
sever adým kayboluyor yüreðim
çýplak kuytularda....
Sessiz ve derin bir iç kanamayla
iki büklüm oluyorum þafak sancýlarýnda.
Gölge oyunu oynuyor düþ perestler
Karþýlýyorum satýr arasý hüzünleri tevekkül ile
aklanýyor þakaklarýmda kara basanlar,
Diyorum ki sessizce;
Göçmen bir kuþ gibi mi yaþasaydý kalbim acaba
Aðzý hayat kokan hayret sokaðýnda...?



Ben tenhalýk diye serçeleri bilirdim.
tutsa tutsa gözlerin tutardý beni ayakta.
Býrakmaksýzýn dururdu aradýðým dünler
Bisiklete bindirirdi beynimi
talimhane meydanýnda.
Günümü gün ederdim
duyumlarýn bit pazarýnda.
Beþ parmaklý rüzgar
esse de dalgýnlýðýmýn odalarýnda...



Saða sola dirsek indirse de anýlar
Aþk ölümle sürtmeden
çoðalsak diyorum yine sabahlarda
göçebe bir korkudan almadan önce yara...
Kalksýn aradan perde
beri gelsin mavera
Açýlsýn yüreðimin bavullarý Ervah-ý ezele
Nasýl hayat bulduðumu anlatayým herkese
Aþkýn kuyusunda kaybolmadan önce.



Yankýlanmadan vebalin günahkar çýðlýðý
hasretin demir parmaklýklarý arasýndan
Rendelenmiþ sözcüklerin en sus haline
doldursam kanatsýz yarýnlarý.
Adým gibi...Sen’im gibi...
Doðsa Asr-ý saadet
kýrmýzý çizgisi ’Sevgi’ olan binlerce yýldýzda..
Nefes alýp alýp gözlerinden
yine yazsam ben sana dört dörtlük tek mýsra.



Yýllandýkça tatlanan þarap misali
aksa içime tüm nehirler çarpmadan kayalara
Þahadetin duvaðýný taksam gelin gibi baþýma
Dolaþsam Kabe’yi muzaffer bir komutan edasýyla
bir destan yükselse Ensar’ýn dudaklarýndan
göðün katlarýna
Uðruna çöllere düþen Leyla olsam
Ve
Karþý mahallenin düðün neþesi dolsa odama
Sen sevda yolunda koþarken bana
Turap edip Ýstanbul’u sersem ayaklarýnýn altýna
Güller almadan pembesinden yara
Beni bir cümleye baðýþla...!!
Þükürler olsun ki seni hasret diye alnýma yazana.



Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın: