Yok olmuþ saatlerin dibinden bakýyorum
bitmek tükenmek bilmeyen yokluðuna
Kör olan renklerin
gelinciðe gülümsediðini görüyorum o anda
Topluyorum ortalýða daðýlmýþ harfleri
sessizliðin üzerini örtüyorum beyaz bir sayfada.
Kýrýk kanatlý kuþlar üþüse de içimde;
Aþýlacak daðlarý arýyorum Amanoslar’da
Eriyor aþkýn þafaðýndaki doruk ellerimde
Ay ýþýðý ile örtülüyor kirpiklerim kirpiðine
kayboluyorum gözlerindeki bebekte.
En uzak mýsranýn sabahý idik biz
sen yoktun ben de yoktum bu aþk baþladýðýnda...
Göçe kalktýðýmýz yollar
bir kaç düþ adým ötemizde saz çalardý bam telinde
Pergelin ucu battý yüreðimize
odak noktasý olduk tevekkül penceresinde
Koparana kokusunu veren çiçek gibi
harmanladýk saadeti kucak kucak ayný toprakta....
Eðilip gülümsüyorum
bir ipeðe dokunur gibi okþuyorum alnýný
Ve sevgin ile aramdaki deðerli kapýyý
yüzlerce kez açýp kapatýyorum.
Döküyorum ömrümü su gibi yollarýna...
Boðazýma takýlýyor hasret boðumlarý
Soluðumu tutup aramýzda saklýyorum nefes diye...
Gaybýn perdesi aralanýyor ezan sesinde
Sarsýlýyor arþ-ý azam göðsümüzün üstünde...
Býrak þýmarsýn içimizdeki sýzý Hünkarým
Kaldýralým bizi büyüklerin ulaþamayacaðý yere
Savunmasýz kalsak da vaktin kurumaz mürekkebinde
Yumruk gibi sýkýlmýþ mýsralarýmýz vuruyor damgasýný güne...
Aþkýný hak ediyor taçlandýrdýðýn sol yaným
Sultaným dedikçe atýyor yüreðimin nabzý
ipeksi bir baþ dönmesi sarýyor sevi kozalarýný.
Ezberini unutmuþ bir eylül akþamýnda...
Tüm güzel kelimelerden merdiven yapýp
geciken sözcükleri çaðýrýyorum yanýma.
Kalbime sözlü kýlýp
aþkýmý serenat yapýyorum sana.
Uzun bir ses çizgisi ile birlikte kesiliyor göbeðimiz
Bize deðmeden biz kokuyor ellerimiz.
Yarýn ne kadar geç kalsa da düne
Yaslanýp geceye karþýlýyoruz sabahý..
Pembe iki güle dönüþüyoruz
baþýmýzý koyduðumuz yastýkta
Savruluyoruz diz dize
yar semtinden gelen rüzgarýn sonsuzluðunda
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.