Militanlaşan Şehvetin Aşk Mürekkebiyle Yazılan Fermanı

kötüyüm bügün, beterim yaðmasýnda sensizliðin
ayazýmda titrerken katran yalnýzlýk
kanayan yerime sürüyorum zifirli geceyi
karanlýðýn gecesine kýrk yedi kurþun sýkýlmýþ
kýrk sekizincisine saniyenin kapsülü çakýlýyor
saliselerin barutuyla doldurulmuþ gövdesine
vuruldukça gecenin içinde, yorgun saatlerle can özüm
zakkum kökünden peydahladýðým özümden can çekiliyor
doyuyorum bu gece sensizliðin iþkencelerine
kýrmýþ atlý karýncalar ayaklarýný acýlarýmýn yükünde
sarý ýþýklarýný hüzün içmiþ lambanýn karartýsý düþüyor
eðri büðrü kara bakýþlý harflerin aydýnlýk gözlerine
tutuþturup harfleri acýlarýmýn halayýnda el ele
sabahýn ilk ýþýklarýný ekiyorum aðlak þiirlere

gece uzun gülüm, gece dudaklarýmda üþüyen titrek aðýt
gece sýrtýmda kambur
sensizliðin aðýrlýðýnca deli divane çýðlýklar
gecenin suskun kurþunlarý patlarken zindanýnda bir intiharýn
sanki adýmý anmýþcasýna çýnlýyor kulaklarým
eskitirken karanlýk saatlerini gecenin adým adým
parmaklarýmda çevirdiðim
iki bozuk düþ þakýrtýsýnda bozuluyor seviþmelerimizin efsunu
uykusuzluðun rýhtýmýna demirleyip gözlerimi
kaçýyorum yastýðýmda bekleþen senli rüyalardan
kurduðum hayallerde kalpsiz, yalnýz bir peri
soðuk ruhunu çýplaklaðýna gizlemiþ
acýlarýn cehenneminde unutulan ferman
militanlaþan þehvetin aþk mürekkebiyle yazýlmýþ

diri gögüslerinin uçlarýna yazdýðým þiirlerde tükeniyor
belki de hiç yaþanmamýþ aþkýn uzun vedasý
unuttum artýk dudaklarýmýn býraktýðý ben sayýlarýný
her metrekaresini öpücüklerle süslediðim teninde
adýnla baþlayan düþ yanýðý aldançlarým
vazoda unuttuðun tozlu güller gibi ölgün
yanlýþlar öðretilmiþ kötülüðün sorgusunda paslanýyor
gözyaþlarýma vurduðum sancýlý prangalar
artýk hiç yaþamadýðým günlerin içinden geçiyorum
yolu ezberlemiþ ayaklarým batarken hayata
sahte gülücüklerimin dikenleri çiçekleniyor gamzelerimde

her þey yabancýlaþtý bir tek saçlarýmda gezinen yaðmur sesi tanýdýk
uluyan rüzgarýn sinesine dökerken yýlgýn, yangýn hayallerimi
koyboluyorum elli metrekarelik yalnýzlýðýn içinde
yanýna nereden gidilir þimdi bilemiyorum
elimdeki pusula hep ayrýlýðýn batýsýný gösteriyor
adý senle baþlayan herþey düþmaným artýk
kurþunlar dökerken nefretin soluklarýna
yine de sen boþ býrak ihanet düþlerini
solmuþ bir çiçek gibi iliþtirip seni yüreðime
gelebilirim yalnýzlýk ektiðin esrik gecelerine

yaþanan yaþlanmýþ saatler yazarken kendini maziye
geleceðe mahsuben, bir yudum sen alacaðým var senden
yaldýzý dökülmüþ yýldýzlar ölürken ýþýk yýllarý uzaklýðýnda, sessizce
bir gün yýlý daha kopuyor ömrümün karaladýðým sen sayfasýndan
sürerken beklentilerimin kara sabanýyla nadastaki yüreðimi
kökleri dýþarýda kurumaya yüz tutmuþ, mecalsiz firari umutlar
sessizce içimde çoðalan hýçkýrýklarýmdan besleniyorlar

kötüyüm bügün, beterim tükenmiþ inmeli karanlýðýn koynunda
göðün göðüslerinden saðýlýrken bulutlarýn çýðlýklarý
þimþeklerle asýlýp, vurulurken yýldýrýmlarla
görmeden bakýyorum aynadaki suretimin maskelenmiþ çehresine
darmadaðýn ruhuma geçirilmiþ acemi heykeltraþ iþi yüzümde
karanlýðýn örümcekleri örerken aðlarýný
derinlerime çizilmiþ acý vadilerinde yeþeren faili meçhul bir aþk
yüreðimin kovuðunda paslý bir hançerle katledilirken
asýlsýz rüyalarýn yamaçlarýnda beliriyor yine
saçlarýnda güneþ yakmýþ aþk katliamcýsý

ilk öðrendiðimi en son anýmsýyorum
zehirli öpücüklere boðarken beni
cansýz duygularýn paslý dudaklarý
albümleri terk ederken örselenmiþ, kirletilmiþ resimler
ellerinde sevgi kanayan bir kalp uçuran tanrýça
tükürürken dilini yüzüme
terkediþlerin kýrbaçladýðý irtifalarda yiterken korkular
geçmiþ zaman kiplerinden yuvarlanýrken yanýlsamalar
kaçýncý ufkun sabahýndayým acaba, güneþi doðururken karanlýk
ilk aðýz ýþýðýný emerken sabahýn çiy taneli gögüslerinden
yarýna erteliyorum iyileþtirmeyi beceremediðim gece yanýklarýný

(Þiirde arayýþlarýmdan)

Utku Aksu 08.12.2008 03.55
Sosyal Medyada Paylaşın: