Sokaklarýn kalabalýk lisanýna dökülmüþ
Tütsülü, dilsiz loþ adýmlarým
Son deminde karanlýk yorgunu, bezgin bir akþamýn
Yolcusuyum yine, yeni anlamdaþ acýlar keþfetmeye
Alaca karanlýða bilenirken puslu gurup vakti
Lacivert kanayan kainat göçüyor içime
Yýldýzlar düþüyor kýrýk bulutlarýn boþluðundan
Kayan her yýldýzla bir dilek katlediyorum
Baktýðým görülmezliklere karanlýk tomurcuklar býrakýyorum
Anadan üryan aykýrý aydýnlýklara inat
Ucube hayatýn melankoli hüviyetine bürünmüþ
Dizelerime yasladýðým dingin, kimliksiz, soytarý çaresizliðim
Sen gittin ya, hükümsüz müphem acýlar ekerek
Müridi oldum sensizlik yaðan ay sürgünü gecelerin
Derinimde yanan þaþkýn ateþin korunda ezgili
Bezgin, terkedilmiþ yalnýzlýk sürgünüyüm bu akþam yine
Antisthenes’in kinizminde sahte mutluluk yolcusuyum
Öteleyerek bütün gerçeklerimi kendimden
Kirpiklerine firar ediyorum, zemheri artýðý solgun hayallerimden
Metruk bir yürekte unutmuþum hayatýn duraðan serüvenini
Eðreti bir gülümseme asmýþým mutluluk yoksulu çehreme
Nadasa durmuþum uzak bozkýrlarýn çorak sinesinde
Sararmýþ rüzgarlara yaþlamýþým mecalsiz, algýn baþýmý
Yitikliðinin bile kuruduðu içimde
Ýçin için, derinden, bin acý bükümlü
Kurak bir vurgun tomurcuklanýyor þimdi, sessizce
Musallat olmuþ arsýzca adýn yine dudaklarýma
Ezgin diyalektiðin yaðmasýnda farklý bir kurgu
Yaðmalanmýþ gözlerimden koparýlmýþ, bubi tuzaklý nemli bakýþlarým
Endirekt gayrý meþru çýlgýnlýða kelepçeli
Þizofren, yalan yamalý piç çaresizlikler
Uzamsal algýmýn varýmsanamamýþ vargýsý
Þimdi daha çoðul, þimdi daha nesnel,
þimdi daha saðanak, þimdi daha yoðun, þimdi daha acýtýcý
Ve sen; dudaklarýmdan zamansýz koparýlmýþ
Notalarý ukdeli arya
Düþlerime inerken tekil yalnýzlýk akþamýna sýzan mýzýkçý siluetin
Uçsuz bucaksýz eðreti gülümsemeler ekilmiþ
Kadýnlýðýnýn sonsuz bereketli güleç, güneþli yüzüne
Yalnýzlýðýmý hasat ettiðim, sicili kayýp
Ýllegal naif hayaller resmediyorum
Ebedî sevgi birikmiþ anaç kadýnsý hayaline
Þevkat, vefa, bir okadar da yoksul fedakarlýk taþýyor
Kurakçýl bozkýr Aðustosunun
Alyanak zerdalisi gibi tatlý dilin
Dudaklarýnda mürdüm erikleri çiçeðe durmuþ yitik baharlarda
Gülümsemelerin çiçeklendiði çocuksu benizinde
Ýp atlýyor haylaz þuh kahkalarýn
Bir düþ kuruyorum lapa lapa sen yaðarken içime
Bir yýldýz koparýyorum saçlarýndan
Ellerime puslu ýþýk sýzýyor ýlgýn ýlgýn
Dilim sukûti suskunlukta küflenirken
Diken çiçekleniyor içimde ezgili cümleler
Iþýðý kýnalanmýþ dolunay
Eþgali sana benzeyen ben(i)zini dökerken geceye
Bir tutam tuz koparýyorum
Hýrçýn, beþuþ dalgalarýn çaðladýðý gözlerimden
Görünmeyeni görmenin ezgin erinciyle
Karanlýk yorgunu gecenin rýhtýmýndan
Gelecekte ki bilinmeyen bir milada pupa yelken
Hüzzam yüklü lirik türküler uðurluyorum
Ellerimden uçuþan elvadalarý baðlamýþým
Gidiþine gücenmiþ alýngan, küskün el sallayýþlarýma
Seni içime yolcu ediyorum
Lekeli bir umuda düþ ekerken
Biliyorum, dinlemez ketum zaman kimseyi
Mevsimler slayt gösterisi gibi
Ýçimden habersiz, ardý ardýna geçerken
Eskidendi gülüm, çok eskiden
Yarýndan da eskiden
Henüz ayrýlýk icad edilmemiþken
Yalanlar hasat edilmemiþken dudaklardan
Kýrýk dökük dizeler süpürmüþtüm gözlerinden
Sen gittin, soldu þiirlerim
Sensiz dikensi yalnýzlýðý giydim çýplak ruhuma
Cellátlýðýma soyundum alnýmda þafak kavgalarým
Sürek avlarýmdan yorgun dönerken
Kurþun dökülmüþ menzil yine ýskaladý göðsümü
Sen çoðalýrken ben eksildim kendi içimden, yudum yudum
Kendi içimden sensizliðe sýzýyorum azar azar
Kendi içimde sana birikiyorum alazlana alazlana
Bu deprem, bu marazlý hüzün, bu muðber yürek
Bu dermaný budanmýþ ayaklar
Sonsuz, yoksul ölümün, yaþanan varsýl spesifik tragedyasý
Adýna bir ömür harcadýðým ham düþler
Söyle bana, söyle, 14 Þubat´ta sensizlik ne yana düþer
Utku Aksu 14.02.2010 03:37 Detmold
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.