Medcezirli Geçişgen Şiir (Yazgısal Oratoryo)
Utku Aksu
Medcezirli Geçişgen Şiir (Yazgısal Oratoryo)
farzet ki gülüm
ayrýlýk sabahýmýzý henüz daðlamadý karanlýk
farzet ki
yüreklerimize zerk ettiðimiz ayrýlýk zehri
henüz daðýlmadý gülümsemelerimize
farzet ki
ateþe deðmiþ rüyalara ayrý uyanmadýk
paramparça, çapul edilmiþ düþlerimizle
farzet ki
ölü doðan sevdamýzý yýkamadýk, çileli ayrýlýða adanmýþ
vuslatý yitik, engebeli týnýlarýn savrulduðu sagularýmýzla
iþte böyle gülüm
sana susuyorum ýþýðý firari, çiyi taze ilk ayrýlýk sabahýnda
hiçli geçmiþ zamanýn özetini çekerken temize
müsamahalý davranmýyorum kirlettiðimiz, boynu bükük anýlara
dudaklarýmda filizlenen rutubetli
küfü ölümcül tetanoz isyanlarý fondip dikip
toprakta dillenen güneþli, aydýnlýk uyanýþ türkülerimle
bir buðday tanesi gibi açlýðý tartarken güneþ yanýðý düþlerimde
çocukluðumun azad ettiði bir masal gülümsüyor tenhalýðýma
mahsur kalmýþým, büyürken derinimde infilak eden bir yaranýn acýsýnda
beni bul, bul beni diyemiyorum
içimdeki felçli meçhul duygularýmýn ara dolgularýnda
bu borcu ödeyemezsin gülüm gitmelerinle
bu taksirat bizim sanýrken
okunaksýz yazdýðýmýz ömrümüzü
ýslýkla çalýyoruz sözlerini unuttuðumuz þarkýlar gibi
üþümüþ, ýssýz sokaklar peydahlarken faili meçhul karartýlarýný
kapýsý kapanan evlerin uðultusunu sürerken düzenin þarjörüne
daha ilk perdesi henüz yýrtýlmýþ sensizlik monoloðunun
yalnýzlýk sahnesinde gözyaþlarýma gammazlarken beni
lâl olmuþ dilimin gerilla sözcükleri
ben bir vuslatýn daha kesat hasadýnda
fitili ateþlenmekten usanmýþ molotof oluyorum
kaçýncý kez atýldým kendi içimdeki yangýna
dilimin ucunda sayýlara tekabül etmeyen ayrýntýlarýn cinneti
geçtiðim hangi ara duraklarda kaldý kim bilir?
nefretin çaresizliðime tetik düþürdüðü
yýldýzlarý talan edilmiþ metruk, izbe gecede
bir tutam yaþanmaya mahkum yazgý býraktýn avuçlarýma
sanma ki sitem edeceðim sana
gözyaþlarýmý damýtýp yüreðimde
sözcüklerime giydirip kýzýl þafak vakitlerimin kaybedilmiþ onurlu kavgalarýný
sana þiirlerimin unutkan, maðlup selamýný getireceðim
Ýzmir gibi özlem kokan meltemin soluðuna asýlý, asi özgür martý çýðlýklarýnda
en mahþerî imtiyazsýz paranoya kývamýnda
dudak deðmemiþ sözcüklerimle törpülerken çýðlýklarýmý
içimin erimeyen acýlarý korlaþýrken damarlarýmda
bir bitiþle yarým kalan renkleri kirletilmiþ solgun benizinin resmini
hayatýmýn tualine müebbet çizerken
o resmin kýrýk aynasýnda hüzünlü, puslu, suskun gülüþlerin mahsur kalmýþ
gerçeðini arayan diyalektiðe sürgün sonsuzluðun baþlangýcýna dek
karanlýk ýþýyan gecenin yýkýsýnda dolunay intiharýna tanýklýk ederken
farz – ý misal öneklerle hoyrat esen rüzgarýn kýrýk kanatlarýna sýðýnýyorum
boynumda idamsý, bukleli solgun bir hüzün demeti
ruhumda derin acý obruklarý, dudaklarýmda biriken sinsi grizu
gözyaþlarýmýn intiharýna tanýklýk eden gözlerimle hoyratça dokunurken
içimin kýrýk aynasýnda unuttuðumuz sararmýþ yosun kokan gülüþlerimize
mazimin mutluðunu kundaklarken, kirli çýðlýklar biriktiriyorum
sessizce perdesi iniyor birbirimizden habersiz yazgýmýzýn
dudaklarýmýzýn ezdiði iki yaptýrýmsýz ödünç yeminin vebali
yüreðimin yýrtýðýnda vahþi, yýrtýcý günahlar gibi þekillenirken
tenha bir cana gönüllü ziplenmiþ
sureti puslu eþgâl kalýntýlarý tek avuntum
bir yerlerde beklediðini sandýðým senli rüyalarým
ezik gözlerimin küflü mahzeninde masal tadýnda yavan hayal
cehennem sorgusunda þimdi derin anlam tüten bakýþlarým
karanlýk zaman tünelinde kayýp bir yolun, kimliksiz, biletsiz yolcusuyum
hep uzaklara yolculuðum, kendimden bile uzaklara, cehennemimden bile uzaklara
yanlýþ bir sevdayla örselenen acý izdivaca taktýðým dualarý özürlü duvak
uzak yorgunu rüzgârýn dudaðýndan dökülen
bahar artýðý kýrgýn, arsýz cümlelerimi örterken
yine unuttum ben , unutkaný oldum býçak sýrtý diyalektik kâhpeliðin
bu melun büyük yangýnýn küllerine dökmeyi unuttum kendimi
sana uyakladým bütün siirlerimin talan edilmiþ göçebe mýsralarýný
içimin kanayan bütün kangrenli yaralarý adýna yemin ediyorum
yemin ediyorum içimde yanardaðlaþan sevdamýn en cinnet, en yalýn sen haliyle
vedasý unutulmuþ yitik, kahpe bir gidiþe
nasýl ödünç verdiysem dudaklarým mühürlü adýný
nasýl ödünç verdiysem býraktýðýn anýlarý, unutulmuþluðun dilsiz kasvetine
için için, haykýra haykýra susmakla özdeþ gidiþ ritüelini
kabzasý kýrýk melânkolik hayatýn eþiðinde
mermiden gülüþünün muþtasýný geçirip elime
barutu gözyaþý doldurulmuþ kurþunlarý sektirip
cinnetimle yazýlmýþ intihar manifestosunun ilk satýrlarýnda
çevrimsiz yalýtkan saatlere, edilgen hayallerle süslüyorum
yýldýzlarý söndürülmüþ kimsesiz gecelerde
gidiþini tümleyen çekingen, tedirgin geliþler biriktirirken
herkes içimde, bir ben kalmýþým kendi mahþer günümde kendimin dýþýnda
devrik cümlelerimin linç ettiði gramer tuzaklarýndan peydahladýðým
öznesi gayrý meþru gönlüm uyandýrýrken kendi kýyametimi
uçurumlar filizleniyor yazgýmýn bir yerlerinden
gülüm, gidenim
beni duasýz býrakaným
hayatý yüzüme çarpaným
barudu nemli mermim
tanrýnýn býçakla alnýma kazýdýðý yazgým
Geçte olsa anladým, kiralýk umutlar karþýlayamýyor artýk hayattan talep ettiklerimi. Zamanýn saçlarýma ördüðü aklarý çözme gereksinimi de duymuyorum eskisi gibi. Fatalistliðine baþ kaldýran deli gönlümü katlettiðim gecenin kovuðundan firar edip, yeniden sýrýlsýklam bir aþka tavaf etmek istiyorum. Son kez içimin harabelerinde kendi duamý yazmak istiyorum yine, yeniden, yenibaþtan. Gecikmiþliðin verdiði teleþla soruyorum kendime. Mümkün mü? Usandým kendi bedenimde üvey bir yürekle yaþamaktan. Diyorum ki, herkes yazgýsýnýn varlýðýný lügatýndan kýstýrdýðý sözcükleriyle yeniden betimlemeli. Yeni, yepyeni anlamlar türetmeli çok tanrýlý yalnýzlýklarýn ikilemlerinden.
Zaman sürerken unutulmuþluk merhemini yüreðime, evrim geçiriyor kavramlar. Þekil deðiþtiriyor, mutasyona uðruyor öncelik addettiðim deðerler. Bakýþlarý firari bir çift göz kalýyor, müebbetim dediðim, seceresi okunaksýz yazýlmýþ sabýkalý suretinden. Günahkar seviþmelerimizin son rekatýný kýlarken dizlerinin sunaðýnda, kendi ihtilalini yaratýyor takunyalý çaresizlikler. Cehalet tanrýsýnýn iþlediði en büyük sevap oluyor, ana karnýndan kovulduðumuz gün. Cenneti cehennemin içine döküyor büyük günah aðalarý.
Ve…
musallat oluyor bir kaç hergele düþünce,
sevdamýn önüne geçiyor savdalý kavgam
bilirsin
sýðmaz bir yüreðe iki sevda bir kavga
diyalektik kahpeliðin absürtlüðünde mod deðiþtiriyor yine her þey
yaþadýðým büyük medcezirin sularý çekilmiþ kumsalýnda
nesnel gercekliðimin karartýsý örtüyor öznel gerçekliðimi
deniz yýldýzlarý kadar çýplaðým þimdi
yalnýzlýðýma sus olmuþ bir sustalý saplanýyor
kendi içimden geçen kaybolduðum yolun ortasýnda deþiliyorum
tarifi imkansýz asi, amentüsü silinmiþ bir suret býrakýyorum
yüreðimin kýrýk penceresinden sýzan, çözümsüzlüðün sahiplendiði ruhuma
ey ölüm gel artýk, þaþýrma sýraný, usandým
paranýn hýrdaþlarýna peþkeþ çekmekten emeðimi
kendi idamýmým kalemini kýrdým, düzenin iðrenç taraflý mahkemesinde
içimi öldürdüm kara cehalet sýzan gecenin feracesinde
küfe içinde büyütülen çocuklarýn emerken uykularýný yýlanlar
eritip çýðlýklarýmý lehimledim dudaklarýmý
kavgalarýmýn küflü hýçkýrýklarýný kusuyorum
duru çorbasýnda açlýk eritenlerin ütopyasýnda
neye tekabül eder metematik kaçkýný iþlemsel türevler ?
kaç þiddetindedir ki; benim yüreðimden geçen fay hattýnýn tetiklediði gerçekler?
ne kadar yýkabilir ki; açlýðýna bir ömür asanlarýn duyunaksýz yazýlmýþ inlemelerini?
iki kavgamda da yenildim, ey 46 n´in mirasçýlarý
ey engebeli coðrafyalarýn sureti kendine benzeyen kaçkýnlarý
doldurun heybelerinize, ýrklarýnýzý, dinlerinizi, dillerinizi
mezheplerinizde promosyonu olsun aldançlarýnýzýn
iki yüzlülüðünüzü yapýþtýrýp birbirine
râfan giden bir defoluþun terkisinde, kovun kendinizi
hurileri rehin aldýðýnýz cennetinize...
Utku Aksu 19.03.2011 10:39 Detmold
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.