Retorik

baþlýðý unutulmuþ lafazan þiir (retorik)

þiirserken hayata
biliyor musun? damla damla taþýp dýþýma
çok daha az yaþýyorsun þimdi içimde
yudumlarken garipsenmiþliðin algýsal garipliðini
mimliyim tutuklu özlemlerde
oysa þimdi senine el ele
taratýp meltemlere acýmýzý
doldurup gün batýmlarýný kadehlere
daha da güzel olmak vardý
di mi ya¿

hangi dizenin elinden tutsam
boncuk gözlerindeki yorgun bahar deðmiþçesine
göz göze geliyorum yeþille
ölümün meyletmiþ griligine
zincirleyip vücudumu
garip yaþama giriþimlerinde bulunuyorum
ama nafile

bak gördün mü¿
sýðmadýn yine
belki de, ben sýðdýramadým seni
katlayýp yalnýzlýðý dörde
özenlice koyarken yüreðime

çekik gözlü geceye
içimin çok aðrýyan sürmesini çekerken
düþ çekimsiz sancýlý yanýlsak bir algýlatýþ
þekilsizliðin þekillendirdiði ama’lar
ama
bu acý, o acý deðil
yaþamak kadar zorsun þimdi, inan

gündüzlerimi yüklenip, taþýrken gecelere
seni düþürmüþüm düþlerimin yýrtýðýndan
yokluðunun yoksunluðuna verilen
faili meçhul bir yitik ilaný gibi
herþeyi farklý kýlan

keseren söz sanatýný kalemle lime lime
þekillendirirken mutsuzluk mut’unu
dudaklarýmda sönmüþ
yaþam izmaritim
aldanma yine de sen
camlarý ardýna kadar açýk
mum ýþýðý gürültüsü bakmalarýma

seni olmayan herþeye benzetirken
leþ gibi hayat kokuyor aðzým
… sonra…
duyamasam da
adýmý fýsýldýyor dudaklarýn
arsýz bir gülüþün gamzesine tutunup
içimden bir avuntu denizi havalanýyor


… sonsuzluk sýzarken ellerimden
yokluðunla avunuyorum
iþte öylesine…

dur, bitmedi,
daha topal sözcüklerle kurulacak
eli ayaðý düzgün cümlelerim
gerçeklerden soyutlanmýþ
gayri mesrulaþtýrýlmýþ hikayelerim
tekilliðine çoðul, hissedilmiþ acýlarým…
!
!
!
… neyse …

bir gidiþ armaðan etmeden önce
keþke bana, aþktan bile öte
güzel, ama imkansýz birþey þöyle deseydin

sen de biliyordun
boþ bir avuntunun merkeziydim
sana verebileceðim
sonsuzluk yoktu ki ellerimde…

Utku Aksu 11.07.2014 00:42 Detmold
Sosyal Medyada Paylaşın: