her iklimde iliklerime kadar iþleyen diþ kýran bir kardelen buðusuydu sesin kulaðýmýn içinde ki tozlarýn depremi kirpiklerimi serinleten bir meltem hani o sarmaþýklar unuttukça yeþilini acýmýza inceden esip dokunan…
kurumuþ bir sonbahar yapraðýnýn þahdamarýnda demleniyor gülüþüm ve o yüzle bakýyorum saç tokana gün ýþýdýkça paslanan demirine çürüyen tahtasýna…
aðarýyor sonra güneþ gözlerimde kayýp bir ülkenin kralý oluyorum ve kan çýbanlarým çoðalýrken sýrtýmda yaslanacak taht da kalmýyor üstelik…
katran gözlü bir bakýþ kuþatýyor benliðimi ve sen sustukça sürtünüyor ellerime oysa ayalarýmdan tanýdýðým bu kentin caddeleri kirlensin istemiyorum her akþam sessizlikle
sensizlikle…
1998
Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.