Þehirde yerli bir yalnýzlýk geziyor, yaðmur altýnda.
Kýyýlarýnda ayaklarý ýslanmýþ, ayakkabýsý delik.
Bir korsan çalmýþ her þeyini, güpe gündüz.
Islýk çala çala uzaklaþmýþlar üstelik.
Bir intihar cüretiyle,
Yüreðini bir mermiye emanet býrakmýþ.
Kim anlar ki yurtsuz yüreðimi þimdi.
Göçebe aþkým yerleþik hayatýma sýðamadý efendim.
Demin,
Bir sevda masalýnda ölen prensesin taziyesinden geldim.
Bir deniz hikayesinde yýkadým ellerimi,
Göðsündeki kýllarýný yoldum hayatýn.
Yaralarýmý zamanla ehlileþtirdim,
Falanca kadýný filanca saçaðýn altýnda öptüm.
Zaman ellerimin çatlaðýndan akýyordu,
Ellerim çok yorgun efendim.
Yalnýz bir kadýný ilk defa okþar gibi korkak.
Ellerimle;
Yeni bir gökyüzü çizdim.
Zýkkýmýn kökünü sildirdim efendim.
Zaman çok kötü
Ýkiyle üçün arasý açýk,
Her þey gibi…
Körmüsün efendim.