LİNA

Tütün kokulu ellerimle yazýyorum bu þiiri Lina
Bugün günlerden Çarþamba
Hiçbir güne devrilmeyecek gibi,
Kýyametin provasýný yapýyorum beynimde.
Ben þair, sen þiir, gece fail
Zarf ve yüklemin arasýnda
Bu derde nail ben
Yine o maðlup asker gibi,
Sýrf ardýmdan su döktün diye
Ölümlere tez gidip geldim.

Ah Lina,
Yaþamýn saðdýcý atandým dünyaya,
Bir ölüm debelenir içimde oysa,
Kürdili-hicazkâr makamýnda.
Oturup aðladým sonra ekmek bulamayan çocuklara,
Ah Lina
Hiç dokundun mu Baðdat caddesindeki taþ duvarlara,
Oluklarýnda yosun bitmiþ,
Kentin günlüðü gibi delik deþik.
Þimdi hüzün mevsimi deðil biliyorum ama
Keder kuþanmýþ mürekkep.
Ve
Annenin kehanetleri hala beynimde,
Simsiyah bir çelenk.

Ah Lina,
Þimdi bir hüzün kitabýnýn önsözüsün,
Senden baþlýyorum okumaya.
Harflerin dallarýnda adamlar asýlýydý.
Gölgesinde cellatlar…
Hikayenin kahramaný tam bir sahtekar.
Oturmuþ bir taburenin üstünde,
Sana
Bana
Ona
Erkeklik taslar.

Ah Lina
Gözlerim ayrýlýyor bu þehirden,
Yani gözlerinin ülkesinden,
Yani senden
Arþýn arþýn taþýnýrken hücrelerim.
Bitkin bir saksýnýn rahminde büyüttüðüm akþam sefalarýna,
Vestiyere,
Aynaya,
Yýlgýn notlar býraktýðýn sehpaya
Ýyi bak Lina.
Ben biraz öleceðim
kendine de…


pynst.



Sosyal Medyada Paylaşın: