Yalancý olan sen deðilmiþsin meðerse, dinlediðim þarkýlarmýþ... Baksana, Ne yaðmura, ne dansýmýza, Ne de ölüm gibi gidiþlere aldýrmadan Þimdi seni de unutmaya hazýrlanýyorlar... Dans yarým kalýyor, sen yalandan esiyorsun, ben üþüyorum, Dans sensiz bitiyor, sen yalandan geçiyorsun, ben düþüyorum…
Sessizliðin kýrýcý Duyduðum hiçbir þarký bu kadar acýtmadý ki canýmý.....
Eðer ben vazgeçersem "senin içindi" diye baþlayan þiirlerden, Mutluluklara küsersem, yalancý þarkýlarý susturursam O çok sevdiðim kalbin duymayacak mý artýk beni? Milyonlarca insanýz, Yine, kimse biþey söylemeyecek mi sana? Herkes mi dilsiz? Bir ben miyim böyle avaz avaz baðýran? Ve bir sen misin bana bu kadar uzak, Sana en çok ihtiyacým olduðu anda.....
Sözünü tutmadýn yine, Ellerimi býraktýðýn andan beri Kendimden düþüyorum her an, Bilmiyorsun... Gözümden düþüyorsun her an, Aldýrmýyorum.....
ASKOZLEM Fasl-ý Mai Sosyal Medyada Paylaşın:
ASKOZLEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.