Unutmak "yazýk" olur diye, Boþluðunda hiç tutunmadan düþüyorum gönüllü... Kendimi duymuyorum nicedir, Bu suskunluk senden sonra en sevdiðim... Sadece benim....
Gölgeler arasýndan izliyorum insanlarý, sadece suretlerden ibaret sanki herkes. Öylesine bir boþvermiþlik sarmýþ aslýmý. "Yüreðin sahipsizdi, emanet bende gözüm gibi bakýyorum ona" demiþtin, Gözlerini aradým, yüreðimi bulmak için, Bulamadým... Yüzüme çarptýðýn kapýlarda, sessizliðine karýþmýþ. Dört kapý, bir çift göz, iki yürek..... Bir sensizlik, bin sessizlik... Hepsi bu....
Aç kapýlarý, bende sahipsiz izlerin kaldý....
En sancýlý mavilerden geçtim, buz gibiydi dokunamadým Siyaha gülümsedim, beni sevsin diye Senin gibi... Avuçlarýmda bir parça sen kalmýþ, Parmaklarýma küstüm bu "bir parça" için.. Masallarým, koþarken düþen bir çocuk gibi Epeydir yaralý dizleri, yüzünde masum bir çamur...
Öyle derin bakma aynaya, saklanamýyorum içime Ýçim dýþým sen doluyor, yüreðimde çiçek açýyor, gözlerimde yaz yaðmuru Ruhumla yüzleþemiyorum..
Kapat gözlerini, çözülüyorum.......
Gittin, herþey bitti... Birþeye aðladým ben: canýma... Nehirlerce kanadým, kör oldum, saðýr oldum, Görmedim, duymadým belki ama dilini kesemedim aþkýn Þimdi sessizliðin hangi harfindesin? Bilmediðim bu alfabede hangi heceden sormalýyým seni?
Ellerim siyah bir gece, Yüzümün coðrafyasýnda binbir deprem, Enkazda mý kaldý þefkatinin izi?
Söylesene, /E N S E V M E D Ý Ð Ý N Y A L A N I N K A D A R B Ý L E Ö Z L E M E D Ý N M Ý B E N Ý/
ASKOZLEM Fasl-ý Mai Sosyal Medyada Paylaşın:
ASKOZLEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.