Uzun zaman oldu, Ne sen sordun, ne de ben söyleyebildim, Anlamadýn, anlatamadýklarýmý...
Ben de bilmiyordum ya baþlarda, Ýçimi derin korkular sardýðýnda buldum onu. Oysa o itirazlara aldýrmadan, her zaman vardý aramýzda. Ben yarattým farkýnda olmadan, sen sadece seyrettin...
Maviydi, güçlüydü ve yanlýþtý belki Ama vardý, Herþeyden çok, herþeyden fazla...
Umutlarýmý çalýp sana sakladý. Geceleri küstürdü bana, bir de yanlýzlýðý. Ben sende hep yenildim ona Ve kaçtým! Evet kaçtým. Sadece kendimi alýp çýktýðým her yoldan Biraz daha tükenmiþ, Biraz daha yenik döndüm sonra...
Ben yarattým Sen sadece biliyordun. Ne kabullendin, ne de vazgeçtin...
Benim tutkumsun sen... Kalbimde düþüncemde olmayý isteyen, Ýstediðin olunca da uzaklaþan, Hiçbirþey yapmadan sadece susan sen, Tutkum oldun, benim ne istediðimi sormadan...
Sen, ben ve o Mutlu deðiliz, bu Med-Cezir’den...
ASKOZLEM Fasl-ý Mai Sosyal Medyada Paylaşın:
ASKOZLEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.