Sana “benimsin” diyorum hava her karardýðýnda… Geceler var ya geceler, Güne ait her þey silinirken “sen” ve “ben” kalýyoruz ya gecelerde, “Benimsin” diyorum sana duymuyorsun, Duyuyorsun bakmýyorsun! Canýmdasýn diyorum anlamýyorsun! Kalbimdesin diyorum susuyorsun!
Sen sustukca kalbim þarkýlarýn en hüzünlü notasýnda, Hüzne inat umutla çarpýyor, “bilmiyorsun”…
Sana “benimsin” diyorum, Senin olduðumu her an biraz daha güçlü hissederek… Ýçimdeki yalnýzlýðý geceye emanet ettim görmüyor musun? Gece yalnýz deðil artýk, Sende, bende yalnýz deðilim Sen varsýn ya gecede, ben varým ya Niye bakmýyorsun niye? Beni cevapsýz sorularda öldürürken niye konuþmuyorsun? Benim olmasaydýn umut vagonlarýnda umuda olur muydu yolculuðumuz? Þarkýlar böyle dokunur muydu geceye? Gözlerim baharda solar mýydý gözlerine bakarken Ýçim titrer miydi böylesine?
Sana “benimsin” diyorum, duymuyorsun hala beni!
Sen sustukca kalbim þarkýlarýn en hüzünlü notasýnda, Ýnadýndan vazgeçiyor…
Bilmiyorsun…
ASKOZLEM Fasl-ý Mai Sosyal Medyada Paylaşın:
ASKOZLEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.