Geceleri anlatýn onlara…
Giden bir Adamýn, günahlarýyla seviþen Kadýný.
Çýlgýnca öl(e bilmek)mek þimdi.
I
Duvarlar kan kusuyor gecelerde.
Yaðmur yaðýyor, ellerim üþüyor
Üþüyor ellerim.
Bir ayaz gecesi gidiyorsun sonra…
Yaðmur yaðýyor kente.
Caddelere adým atýlmýyor sevgilim.
Ellerim titriyor.
Dilimin ucunda kendini ayyuka vuruyor þehir.
Sevgili;
Parmak uçlarým ardýndan kendini kaybediyor.
Küf kokuyor önünden yürüdüðüm evler
Gözlerimin ayyaþlýðýnda gidiyorsun sevgili
Kaldýrýmda tökezleniyor dizlerim.
Þimdi acýný anlata bilmek taþ duvarlara
Berduþlara / kimsesizlere
Kentin korkak lambalarýna.
Anlata bilmek
Okunmayý bekleyen mektuplara.
Art-arda kaç defa devrilir yüreðim.
Dil lâl olur,
Perdesi yýrtýlýr ömrün.
Ýçim küser herkese.
Bilsen
Yokluðunda kaç sabah eksilttim
Kaç yara…
Bir Eylül gecesinin bitiminde
Yaðmur yaðýyor kente
Ve unutuyorsun sonra.
Tutuðunu ellerimi / yüzümü / avuç içlerimi.
Kahpe bir ayrýlýðýn baðrýnda unutmuþsun öpüþlerimizi.
Duvarlar kan kusuyor gecelerde.
Yaðmur yaðýyor, ellerim üþüyor
Üþüyor ellerim.
Bir ayaz gecesi gidiyorsun sonra…