Bugün efkar bastý içime Nereye gideceðimi bilmeden Öylesine çýktým evden Attým kendimi dýþarýya Hava mis gibiydi Ýnce ince yaðmur yaðýyordu Yaðmurun altýnda Yürümeye baþladým sokaklarda Ýçimde bir sessizlik vardý Bu sessizlik birden Beni çýðlýklara boðdu Baþladým hýçkýra hýçkýra aðlamaya Oan sanki gözyüzü delindi Yaðmur birden Bardaktan boþalýrcasýna Yaðmaya baþladý Bedenim sýrýlsýklam Gözlerim yaþlý Ben sensiz acý içinde Dolaþýyordum çaresizce Islak kaldýrýmlý sokakta Sen yoktun Yoktun....Yanýmda....Yoktun!
•’``’•,•’``’•,. ....•,`’•,*,•’`,•’ `’•,,•’`
Gökyüzünde ki karabulutlar Sanki içime hüzün yaðdýrýyordu Sensizlik sarmýþtý dört bir yanýmý Korku doldu yüreðime biranda Sensiz kalmaktan Sensiz olmaktan Korkuyordum Býrakýp gidersen diye Düþündüm Ya gidersen Gitme benden Ben gidemem senden Gidemem..........Gidemem!
( Nilüfer Sultan ).....( Nilüfer Homça.....Þiirlerim Ve Ben ) Sosyal Medyada Paylaşın:
Nilüfer Sultan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.