burun deliklerimi zorlayan ýslak asfalt kokusu
aðýr kanamalý geçen gün aðýrýmlarýna denk yabanýl aðrýlarýmla ,
on dört-on beþ dakika arasý -bir dakika-
ve aþk
hala tek hece
ve kalbim
faili sen olan bir cellad.
Bir eþgali vermeye nerden baþlamalý?
-alnýný dayadýðýn otobüs camýndanmý-
anlatamamakla yazamamak arasýnda gidip gelen yüzün,
ve yüzyýllar sonra gelen
damarlarýma zerk eden hüzün.
Yüzün.
dilimi yüzünün boþluklarýnda gezdiriyorum.
bensiz geçen tüm zamanlarýn acýsýný hissediyorum
parmaklarýmla saçlarýný tarýyorum,
unutmakla hatýrlamak arasýnda kör bir savaþ veriyorum
saçlarýna beni hatýrlatýyorum.
aklýný aklýmýn tavan arasýna kilitleyip bir oyun oynuyoruz.
yüzlerimize geçirdiðimiz gülümseyen maskelerin ardýnda
aþktan aðýr yaralý kurtulmuþ iki savaþçýsý gibi bir birimizi tamamlýyoruz
bensizliðin açtýðý yarayý daðlýyorum göz yaþýmla
daðlýyorum göðüsünün altýnda duran beni
kendimi iyi ediyorum
iki bulut oluyoruz
iki farký þehrin sýnýrýnda kesiþen
uzanýyoruz hayale
gözlerimizin ardýnda saklý gizeme.
utanýyorum aðlarken sen
ve düþerken bir yaðmur damlasý olup yer yüzüne
yazamamak içindi her þey
ellerim kayýp giderken hayalinin yüzünde
seni tekrar diriltmemek içindi.