yitik adreslerime mektuplar yaðýyor sanki bir ihtilalin itilmiþliðiyim dayandýðým kapýlarý süngüler çalýyor bozgun bir yenilginin firarisiyim
aþklarý uyutan anýlara yine dalmýþtým arsýz kiralýk bir hüzünle yola çýkmýþtým bir sýr yitik bir serüven çýkmazýydým belki beni bulursun diye ceketimi alýp gözlerini yine o eski meyhanede aramýþtým manzara aynýydý garson çatal býçak zulada silah herkeste biraz keder bir yudum ah ne olurdu þimdi o köþeyi dönüp karþýma çýksan öpülesi omuzundaki çantaný þu masaya koysan cebimdeki bileti alsan ellerinle yaksan bensiz kalsa istasyon sen halimi sorsan
garson hesap tamam getir þimdi isimsiz kaydýmý nihavent þarkýlar da bu gece iyi kýldý cenaze namazýmý
aþklarý inciten sözlere yine sarmýþtým hesabý fazladan yazan garsona takmýþtým bir þey demedim usulca o mekandan çýktým yanan bir sigara ve külünden daðýnýktý baþým ellerim mor gözlerim kor sensiz kalmýþtým neye dokunsam neyi tutsam sensiz bir cam kýrýðýydým tren sesleri yaklaþýyor mahþer meydaný mý bu nedir içimde son nefesin bu ölüm nasýl bir kýyamettir sevdiðin karanfilleri býraktým ey sevgili adýn yazýlý o taþa yine geleceðim bir duman bir gazel olup koynuna…koyuna... Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.