Arklar açýlýr küçük ellerinin kader çizgisinde
terleyen avuçlarda sensizlik kendine batar bir gün
Gömülür topraða buram buram uyaklar
dilin arefesine kurban edilir çýðlýklar
Anlarsýn ki tüm hikayeler ayný biter
yanýna alarak kayýplarýný öðrenirsin gün ve gün...
Daðlar büyütürsün içinde
yumruklarýný yüreðinin içine koyup yürüdükçe.
Devrilir iyi niyet yamacýndan gürültüyle bir aðaç
en vefalý alkýþta ikiye bölünür hatýralar býçak gibi...
Solgun dudakta taþýrsýn acý gülümsemeleri
her gidiþ yardým eder bir kez daha kaybolmalara
Kokusu yeþerdikçe düþlerinde sevda turnalarýnýn
bürünüp yorgan olursun geceye
kendi sýcaklýðýn ile uyanýrsýn nice sabahlara bir gün...
Geleceðe gün ayarlarsýn takvimlerden
boylu boyunca uzanýrsýn koynuna sevgili gibi yalnýzlýðýn
Bir öpüþün bitkin tadýný hatýrlarsýn
unutkan elin deðdikçe dudaklarýna
Diz dize oturan bakýþlar kýrýlýr vebadan
makam olur sevginin sesi sessizliðe baðýþlanan
Baþý boþ rüzgarlarýn ýslýðý eþlik eder odana
dört duvar arasýnda kar yaðar bahar dallarýna
isli camdan bakarsýn anýlarýna damla damla...
Döner eski bir plak ayný gramofonda
Geriye bakýþýn geride tuttuðu mutluluktur yazýn baþý
güneþi de tahtýndan indirir gece bir gün...
Öðütür durursun hayalini bir çift gözün
onun da sana yandýðýný ümit etmekle geçer ömrün.
Ten rengi gecelerde uzun bir kýþý baþlatýr düþ adýmlar
unutulmuþ çirkinlik deðil midir güzelliði baþlatan
Gevrek olsa da taþýdýðýn kollar
uçurumlardan örülü deðil midir
sýra daðlar yaratan sevdalar...!
Tut ki;Aþký arþivine aldýn bir seferde
Sonraya bir önce ekledin
sol tarafta hüzün kuvvetleri
sað tarafta öncü birlik sensizlik olsa da
ýþýðýný sevmezsen nasýl savunabilirsin þimþeði
Savaþ þartlarý ne olursa olsun
Hem bazen gitmek de galibiyet deðil mi...?
O halde direniþ niye..?
Savunmasýz düþüncelerde taranýr ayrýlýðýn saçlarý
Hangi yakasýnda yaþanýrsa yaþansýn
Gitmenin kalmaya açýlan kapýsýndan
bitmez denilen aþklar da geçer bir gün ...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.