Dað tutkunu bir kýrlangýç
aþýp geldi adam bildiðim tüm mesafeleri
Tek istediðim gülüþünün kýyýsýnda bana yer vermesiydi.
bir karýncayý bile incitmeyecek kadar merhametli iken gözümde
hiç olmamýþ birini gördüm
köprücük kemiklerimde.
Sýzlattý kaðýt kesiði bir sýzý burnumun ucunu
Küçük rolümü gördüm büyük oyununun içinde.
Perdeler kapandýðýnda anlamýþtým ki;
’’Issýz bir adamdý ’’Kimse iyileþtiremeyecekti O’nu....
Ýsterdim ki;Benim gözümden baksaydý bir kez bana ...
Görebilseydi ölmeden önce aþkýn güzelliðini
içine kaçan kelebeklerin coþkun çýrpýnýþlarýnda...
Yýkayýp denizin maviliðinde bedenini
vira vira deseydi mutluluða...
Nefesi nefesimde
sarmaþ dolaþ sevinçle uyansaydý sabahlara.
Isýtmaya çalýþsaydý buz tutmuþ ellerimi alýp nasýrlý avuçlarýnda.
Nefes alýþ veriþimin huzurunu
hissetseydi boynunun kuytularýnda
Çok üþüyorum dediðimde sevgisiyle örtseydi üzerimi.
gözlerimin dolduðunu
içimin acýdýðýný hissederdi belki o zaman...
Boyarken ayakkabýlarýmý
aldýrýþ etmeseydi ellerinin lekelenmesine
Yýkarken çamaþýrlarýmý aldýrmasaydý sýrýlsýklam oluþlarýna.
Yalansýz bir çoþkuyu
gözleri kapalý güveni bulurdu sonsuzluðunun içinde
Ovalarken aðrýyan yerlerimi sevgiyle
ayak tabanýndan avuç içine
duymazdý romatizmalý ellerinin sýzýsýný.
Tüm ihtimalleri de alarak yanýna
göç etmeseydi doðru bildiði yanlýþlara...
Dönülmeyecek mesafelerde olmazdý
ruhuna sýðýnak ararken vurulmazdý kendi mermi kovanýyla
Kim bilir belki de;
Çürümüþ menekþelere haykýrmazdý yazdýklarýnda....
Yosun tutan kalbin korku tüneli gibi Issýz Adam.
Kayýp da düþmek hatta sakat kalmak var.
Koþarak belkilerin peþinden bir elim sende
bir elim gelecekte mendil sallar gibi olmak da var...
Ne kýrgýným, ne de kýzgýn...
Tescillendi yiðitliðin haksýzlýðýnýn dergahýnda
helal olsun haklarým nur topu piþmanlýklarýma...
Ýþte çoðulum artýk-yalnýzlýk senin olsun
zamanýn eli çekip çýkaracaktýr beni düzlüðe
umutsuzluk çýðý düþmeden üzerime...
Heveskar ruhumu týrmalayýp durdukça
benden önce giyindiðin beden...
Titrer içimin kýrýlganlýðýnda sisli aleviyle bir lamba
Hazinedir ayrýlýk þarkýlarý bazen
düðümlenir fay çatlaðý gibi boðazýma.
Mezar karanlýðý sevda parçalanýr penceremde
demli bir çay eþlik eder yaðmurca elvedaya
Çileyi kuþanýr taþra,alýþkýndýr desem de bu denli acýlara...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.