Þimdi bir keman sesi var kulaklarýmda. Resmin geliyor anlýk gözüme. Dokunmak istiyorum ellerine. Yapamýyorum ya gidersin diye. Ýzliyorum seni öylece uzun uzun. Sonra ses kesiliyor birden. Sessizlik içinde birden bir kahkaha. Çýkýveriyorsun karþýma ellerini uzatýyorsun çaresizce. Gözlerinde hüzün var. O gülüþler kahýrdanmýþ meðer. Yakýyorsun yýkýyorsun senle olan her þeyi. Geri dönüþü yok sanki. Burasý son durak artýk dercesine. Bir þarký dinlemiþtim yýllar önce. Þimdi o þarký yaþanýyor gözlerimin önünde. Býrakýyorsun tuttuðun ellerimi Gidiyorsun öylece sessiz sedasýz. Tek söz söylemeden. Dönüp bir daha bakmadan. Keman susar sessizlik hakim olur arkanda. Ah o makam yokmu içimde fýrtýnalar koparan. Seni benden alan.
Mehmet DEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.