Dilimden düþen çýðlýklarým vardý ya hani. Sustular. Kafamdaki çatýþmalarýn merkezinde yine sen varken. Düþüncelerim sessiz. Ve içimde bitip tükenmeyen sancýlar. Çaresiz. Oysa yokluðunla avundum yýllarca. Hasret diyerek. Bir bilinmezmiþ benim hayatým. Hayalmiþ sen gibi. Þimdi özlemlerimde çýðlýk var biliyor musun? Öfkem çýlgýn þimdi. Sessiz kalýþýma kýzgýn. Sanki son durakta tek kalmýþ terk edilmiþim gibi. Sahipsizim ezelden beri. Ýçimdeki o ateþ hala yanarken. Kül olmuþum ben. Duyan yok. Bilen sessiz. Dilimin ucundaki çýðlýklar bile çaresiz. Sustular. Hayal bitti. Umut bitti. Sen hiç olmamýþsýn zaten. Bende bittim. Çatýþmanýn ta orta yerinde. Sýrtýmdan vuruldum kaç defa. Ve düþtüm. Sen ellerimi býraktýðýnda. Bittim ben. Ýçimdeki çýðlýk sustu. Dilimin ucundakiler de sustu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet DEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.