Kim

Nefesim mi bu yanan?
Gözlerim mi, kalbim mi,
gecelere yokluðunu kaydýran.
Her yer duman, duman...
Sorular, sorular, sorular.....
Yüreðime dolu dolu yaðan.
Acýtýyor;
her vuruþta kopar bin parçan.

Beklediðimiz þafaklar mý gecelere dalan?
Ya gece, geceler mi sýrlarý derin derin saklayan?

Ýçimdeki çocuk mu bu, durmadan aðlayan?
Suskunluðum mu, her gün daha fazla boðazýmý sýkan?

Güz rüzgarlarý mý beni durmadan geçmiþe savuran,
Gecikmiþ bahar yaðmurlarý mý durmadan akan... akan...

Peki;
Bunca gözyaþýný nereye saklar bulutlar?
Hep bana mý yaðacak ýslýk ýslýk yaðmurlar....

Ya sonra;
sonra, kýr saçlý mý doðacak bütün çocuklar?


Kanatlarýmdan kayar
bütün yýldýzlar,
Ömür denen iþkence daha ne kadar uzar?
’Yorgunum! ’ dedim hancý;
yeter, yeter bu kadar!


**********************

Varsýn kararsýn eskimiþ þafaklar
Yaþanan her nefeste hala bir umut var.



Nurhayat Nalçacý

Sosyal Medyada Paylaşın: