Henüz Çaresiz

“Daðýndaydý eteklerim”
Henüz yazýlamayan bir þiirden sesleniyorum sana
Kelimelerin ezberi dudaklarýmda
Hani sussam diyorum
Henüz yazýlamadýðýný hatýrlýyorum þiirin
Þiir yazýlamamýþlarýn þiiri bu suskunluk
Bu yazýlamamak
Kalemin yokluðundan deðil
Kelimelerin tokluðundan

Noktaný bile ezbere bilen aklým
Kayýp þarkýlar peþinde
Sözlerin birazýný olsun diyebilseydim
Nasýl vahim durumum, nasýl çaresiz
Bu çaresizlik hiç çaresi olmayanlarýn çaresi
Benim ondaki çaresizliðim

Ah azýcýk daha gücü olabilseydi dilimin
Ama güzel þeyler söyleyemem ki ben
Birazcýk daha yüz lazýmdý bana
Oysa ben dudaklarýmý tam boydan boya sana býrakmýþtým
Sendeki dudaklarýmla anlatabilmek ne zordu
Bir yutkunma mesafelik boðazýmda hayat
Biraz daha sabredebilseydi düðüm
Çaresizliðini unutup, bu kadar çoðalmasaydý

En son sözü söyleyemeyen herkesin içinde gebe bir bahar vardýr
Oysa ben söylediðimi zannediyordum her þeyi
Bu kadar susarken
Ellerimin takatsizliðinden anlýyorum, bittiðimi
Ellerinin itmesinden, daha ne kadar kedi gibi hissedebilirim ki kendimi

Aramýzdaki bu terazisizlik
Benim sana yenildiðimin resmidir
Denge düzeni sýzýlarýmýn
Sarýlmakla anlaþýlacak þeyler var
Sabah günýþýðýna kadar anlatmak istediklerimin tükendiði
Son yazýlý þiir gibi bu
Bir daha yazýlamayacak þiirden sesleniyorum sana
Yalnýzca kar ayazýnda sana sarýlan iki kollarý giyinilen hýrka olmak isterdim
Öyle uzun uzadýya uzanýþlar da deðil
Bir kaloriferin dibinde tek baþýma sabahlayabilirdim

Sabaha dek yýldýzlarý sayalým
Mavi gök içinde içim
Tam da þiirsizlikten susmuþtum
Dudaklarým çatlamýþtý
Þiirden baþka sözüm yoktu sana
Ýç tarafým yaralarla çevrili acý parçasý
Henüz susmuþken
Daha dumanlanacak zamaný vardý sigaranýn
Duracak duraðý yoktu zamanýn
Daðlarýna, eteklerime savruluþu
Kimsesizliði vardý iki dudaðýmýn arasýnda
Duraðýný bulamýyorum kalbimin
Nefesimi ellerine teslim ettiðimden beri
Nefessiz deðilim de
Neden elsizim yabancýlara

Otuz Haziran Ýki Bin On Beþ 17 00
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: