Ruhumu yoran, doðmamýþ kelimelerimi çiðneyip kusan. Kemiklerime kadar giydiðim bir hissiyatsýzlýk ki içimi burkan. Kendime kendisinden baþkasýný yakýþtýramadým bir yalnýzlýk. Yalýnlýðýyla karamsar ve özetlenmiþ bir sessizlik hali.
Yüzleþemeyen kýrýlgan, kýþ ayazýndaki buzdan yapýlmýþ histeri kelimeler. Her biri beynime saplanan dýþýmda buz tutan beni yok eden. Her daim fýrtýnasý tepesinde karanlýk bir okyanus ve yýrtýk þemsiyesiyle dolaþan gözler. Kendimi öðüten bir deðirmenim içimdeki yenilgileri bir görebilsen.
Görmeyi deneseydin biz olabilirdik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.