Ruhumu yoran, doğmamış kelimelerimi çiğneyip kusan. Kemiklerime kadar giydiğim bir hissiyatsızlık ki içimi burkan. Kendime kendisinden başkasını yakıştıramadım bir yalnızlık. Yalınlığıyla karamsar ve özetlenmiş bir sessizlik hali.
Yüzleşemeyen kırılgan, kış ayazındaki buzdan yapılmış histeri kelimeler. Her biri beynime saplanan dışımda buz tutan beni yok eden. Her daim fırtınası tepesinde karanlık bir okyanus ve yırtık şemsiyesiyle dolaşan gözler. Kendimi öğüten bir değirmenim içimdeki yenilgileri bir görebilsen.
Görmeyi deneseydin biz olabilirdik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.