Mıknatıs
Mýzmýz, yaþlý, asýk suratlý kadýnlar gibisin, hiç bir þey gibi...
yokmuþsun gibi dönüyorum yüzümü.
yine susmuyorsun!
yüzümü alev gibi yakýyorsun.
kaynar suya daldýrýrcasýna acýtýyorsun kalbimi, çekil git kalabalýk sesini alarak...
senin derdin gülümseyen gözlerimle
ne zaman gülümsesem içine düþtüðün çýkmaz sokaklar gibi yakalarsýn nefesimden.
yine, önce çeliþkilerle boðulup, bana patlýyor sesin.
sinsice akýyorsun... ta damarlarýma kadar, sonra cýmbýzla kökünden kopartýyorsun damarlarýmý...
kendi kalbimi toparlýyorum saðdan soldan
ayaklarým bana koþuyor, ellerim saçlarýma tutunuyor, bir mýknatýs gibi...
kalbimdeki o büyük güce koþuyor bedenim...
ya da her ölümle baþka bir diriliþe þahit oluyor ruhum.
Hissedemiyorum kulaklarýmda Beethovan yankýlanýrken ve bir uçurtma gibi kalbimin ipleri baðlýyken bedenime
Ben çok Uzaklarda
Ayaklarým karada baþým bulutlarda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.