Sevgili Şiir

Sevgili Þiir

Ýki kanadý hiçliðe açýlmýþ pencereden içeri sýzdý bir kýpýrtý.
Hafif bir meltem, günýþýðý…
Tozun topraðýn baðrýndan esneyerek yükselen sarmaþýklar sardý yaralarýmý…
Hiçliðe uzandý gece, gece sakladý…
Kanepe hiç beklemiyordu beni, yýrtýk kumaþýndan fýrladý yaylarý;
Yorgundu benim gibi, dinlenmek istedi; gerildi.
Askýlýk yaslanmýþtý çatlak duvara, duvar þarký mýrýldandý rüzgârla ara sýra.
Bütün eþyalar çürümüþ günün hiçliðinde resmediyordu yorgun aynalarý.
Pencereler kapandý, gece soluk lambalarýn ýþýðýný boðdu sessizce...
Kelebekler üç günlük dünya þiirinde aðladý.
Dünya derin kabuðunu hiçbir depremin sarsamadýðý acýmasýzlýkla günü uðurladý.

Sustum, pencerelerine gece vurulan bu þehirde.
Kalemime sýðýndý kelimeler,
Uslu ol, kýrma beni dercesine.
Kýrmadým kýrýlganlýklarým kadar hiç kimseyi.
Sevgili þiir, aþkým, sevgilim...
...
...



Sosyal Medyada Paylaşın: