Býrak artýk kendini
kapat gözlerini
g e l
buruk yanýmýn ’imdat’ sessizliðine !...
biliyorsun ;
soyamadýðýmý üzerimden
düþüremediðimi s e n i...
hala beklediðimi o kapý eþiðinde ...
biliyorum söz vermiþtim oysa
aðlamayý bilmeyen
ölü bir çocuk olarak doðacaktým yokluðunda...
söz’ dü...
tutamadým sevdiðim,
nefessiz kalmak aðýr geldi kundaksýz bedenime...
acýmýn tazeliði yaktýkça canýmý
burnumdaki kokun ile
aðladým...
dindirmedi gözpýnarlarýmý
üzerime attýðýn toprak, o sus’un içinde...
yanýma resmini yatýrdýðým boþ beþiðimle sallandým iki yana
aç
susuz
çýrýlçýplak ...
sustun..ve.. gittin.... !
yoktun hiç bir yerde...
hiç kýymadýn deðil mi
senden baþkasýný görmeyen gözlerimi kör býrakmaya ?
tükendim.. ve bittimm...!
lohusa döneminde bile, A þ k’ ýn
hiç aramaktan vazgeçmedim seni ,
aþk kokan þiirlerimle...
saklandýðým tüm sevda sözcüklerinin ardýnda
-sobelendim sana...
dilimden kaçýrdýðým tüm küfürlerde
-yakalandým...
söz ’dü..
tutamadým...sevdiðim ....
elimde olsaydý ,sözümde durabilseydim
yorgunluðunu alýrdým ruhumun
-yapamadým...
n’olur gel..!
hýçkýrýklarýmdan öp
beyaz gülüþümü sür dudaklarýma..
gel..!
ayný yerdeyim
hala karanlýðým ..
hala çýplaðým ...
hala ölü doðduðunu sanan , yaþayan bir ölüyüm ...
Elysa...