Uçsuz bucaksýz mavi denizdi gözlerin
ortasýnda bir ben kalýyorum öyle çaresiz ve fakir.
Haykýrýyorum sesli cümlelerden senli cümlelere
Emekleyerek baðlanýyorum sýký sýkýya
Tüm baðlaçlar ile eklem yerlerinden çocukluðuma.
Ýçimde garip bir hüzün
sýðýnak arýyor masum çocuk çýðlýklarýnda...
Isýrarak saat yapýyorum koluma
kanayan bir ömür yaðmalanýyor solumda...
Kristal bir koza gelip giriyor babamla aramýza
sevgiyi öðütüyor yüreðim yalnýzca O’na
yaslanýyor sýrtým gölgesinde gövdesine
Melekler bile imrenerek bakýyor
alnýmý serinleten ölümsüzlüðüne...
Pembe pamuk helvasý gibi vesikalýk gülüþler
Yer veriyor bambaþka bir günün
dünden kopyaladýðý keþkelere ...
Özlemi oyuncak sanan çocuklara inat
Silinmiyor izleri dalgalarýn darbelerinde
Sadece yokluðunu yaþamak kýyamet alameti
kanadýna mahkum hücre hapsidir Sensizlik...
Hafýzamda kalan son görüntünün hayalini
Baðlýyorum kayan bir yýldýzýn kuyruðuna
akýþý çokça aðýr bir zamanda.
Hibe ediyorum cennetine cehennem gibi yüreðimi....
Zamanýn tik-taklarýna dönence oluyor kör bir iklim
sözlere çarpmadan damlýyor nihavent damlalar
Akrebin içinde çoðalýyor dar sokaklar
Ve hiç bir sokaðýna sýðmýyor yüreðine takýlan adýmlarým.
Menzilin uzak,vuslatýn uzak...
mecalsiz titriyorum bu günlerde babam....
Tutuþturuyor özlemleri heybemdeki kýr çiçekleri.
kocaman bir kadýn geçiyor
küçük bir kýzýn diþleri arasýndan....
Özenle saklardýn içine attýklarýný
ruhunun derinliklerindeki çekmecelerde
Ben de saklamak istemiþtim senden tahlil sonuçlarýný...
Þubatýn baþýydý kýrmýzý güllerle gelmiþtim sana
Ýlk kez o zaman öðrenmiþtim yüreðimin aðladýðýný
Ben de seni kaybettiðim yaþtayým þimdilerde...
yüreðim kaldýrmýyor artýk içeriye aðlamalarý
Penceremin kenarýndan izliyorum rüzgarda sallanan aðaçlarý
Yaðmurlar yaðsýn diliyorum apansýz
Karýþayým istiyorum aðlayan bedenimden kayýp ruhuna
saðanaklarla...
Sevgiyle boðulsun içimdeki çocuk sevdiði adamýn mezarýnda...
Ýnce bir yosun kokusu sýzýyor mavi denizinden gözlerinin
dinlenmeye en çok ihtiyaç duyduðu an þimdi kelimelerin
Çuval dolusu hýçkýrýk gizleniyor boðazýma
Zehirli bir ok yemiþ gibi içimdeki yara
onca yýlýn suskunluðu sancýyor dudaklarýmda...
Þiþthhh.... Hoþça kal demiyorum...
içimdesin her yeni doðan günde (Parantez içinde)
Mavi gözlü dev adam/ým ...
özel bir çocuk oldum hep sayende
Sevgiyle doluysam gurur duymalýsýn eserinle
kýrýlsam da,üzülsem de
baðrý yanýk laleleri sýkýca tuttum avuçlarýmda.
Caným babam teþekkür ederim insaný sevdiren, insan yüreðine
Eyvallah gün sýcaðý ellerine
kapat gözlerimi açtýðýmda seni göreyim
Kesreti geçip vahdete ereyim
ve Sen’li an(ý)larýmý deste deste dereyim...
Yýrtýlmýþ bir tül gibi savrulmadan zaman
yatayým sözlerinin içine yerden umudumu keseyim...
Ferda Özsoy
***
vahdet: teklik( tasavvufta hakk veya allah)
kesret: çokolma durumu (tasavvufta insan veya kul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.